"İnsan, bir kitabı bitirdiğinde, aslında bir parçası daha ölmüştür. Neyse ki, yenileri hep basılıyor." - Umberto Eco"
"İnsan, bir kitabı bitirdiğinde, aslında bir parçası daha ölmüştür. Neyse ki, yenileri hep basılıyor." - Umberto Eco"
Şimdi dilimde mutasyona uğradı her şey, ve zihnimde… Güzel günler görecektik çocuklar, size biz sunacaktık ellerimizle... biz sandık ki, sizin için düşler kurmak yeterli… biz sandık ki yüreğimizin ortasına oturtunca sizin çıplak ayaklarınızı çözüm kendiliğinden gelecek… biz sandık ki şiirler bize cesaret verecek… olmadı elbet ama ne var
Aradan 3 yıla yakın bir zaman geçti, o satırlar kalemimden döküleli... O günlerde çıkmadığım yoldayım şimdi... Yürüyorum ağır ağır...
Uyumayi Beklerken Çoğu Beden Yorgunlukla,vi̇cdanimiz Uyanmalara Sebep Olmuşmudur Ni̇cemi̇zi̇n,ardindan Bi̇r Yastik Alip Nefesi̇ni̇ Kesmeye Çalişmişizmidir Nefsi̇n.
gitmek...Alıp başını gitmek..Kimseye hesap vermeden,kimseyi üzmeden,incitmeden gitmek...
Kendimle sohbet etmemiştim uzun zamandır. Sorular sormamıştım. Peki bu soruların cevaplarını biliyor muydum ben? Ya da cevapları var mıydı?
Şimdiye kadar, hayata verdiğimiz saatleri geri alabilme lüksümüz yoksa madem, geri kalan ömrümüzü kendimiz için kullanmalıyız derim!
Ne Hayatinin Geri̇si̇nde Kalip Seni̇ Si̇lmesi̇ni̇ Bekle,ne De Önüne Geçi̇p Ezmesi̇ni̇.
Yüreğinin dolup taşması karşısında, dudaklarından dökülemeyen iki çift sözcüğün şaşkınlığı ve mahcubiyetidir zor olan, susmaktır mecburiyetten; genelde kelimelerle iyi anlaşmana rağmen, onlara söz geçirememektir bir türlü.
Bir avuç küp şeker gibi yağmurun altında erimekteydik
Şemsiyesiz çıkmak -akıl karı değil ki bu!
Üstelik turuncu otobüs de kaçtı Yok yok Hayat işte; bizi pamuk helva yapıp, çocuklara dağıtacaktı
Ben galiba onun ölümsüz olduğunu düşünüyordum.
Anadolu'yu bu kadar seven, Troya için sağlığını ve tüm yaşamını, hatta akademik kariyerini bile ortaya koyan bu adam ölmezdi canım. Ölemezdi. YOK!
Alçak gönüllü özür sözcükleriyle kendine bağlamayı düşünme beni.. Eğer bu olsaydı aşkın bedeli, aşk, hiç bir zaman yaşanamazdı özgürce..
Sahi, nedir sizin için 14 Şubat?
Kiminiz, son yıllarda dayatıldığı biçimde ‘Sevgililer Günü’, kiminiz ‘Aziz Valentine Günü’, kiminiz ‘Dünya Öykü Günü’, kiminiz ‘Kadınların Şiddete Karşı Sesini Yükseltme Günü̵
Ben güneşin altında yaşananların çiğ gerçekliğini karanlığın illüzyonlarına tercih ederim. Gece günah tadında, şehvet kıvamında bir şeydir. Karanlık saatler hırsızlara arkadaşlık eder. Katilleri ve fahişeleri, ihaneti ve cinneti gizler. Gece hain bir pusu
\- için rahat olsun bacım bunun seninle bir ilgisi yok!
\- içim rahat boğulabilirim öyleyse...
Pencerenin önünde oturuyorum… Sandalye de pek rahat değil ama olsun. Evde herkes uyuyor… Sessizlik… Elimde bir fincan sıcacık kahve düşünüyorum…
