karamsar
Pencerelerim...
**Umut dolu yaşam, / sokaklar, kavgalarım. / Cesaretsiz sevdaların ardından / kara kışlar,
Şiir > Deneysel
üzgün
Yılmaz Güney'in Tunç Anısına
Biliyorum baktığın parmaklığa / ne anlattığını sessizce, / biliyorum metal
üzgün
Küf Tutmuş Yokluğun
Küf tutmuş işte yokluğun. Gelsende değiştiremezsin odamın nefesimi kesen nütubetli havasını. Değiştiremezsin bir kenara bırakıp gittiğin
duygusal
Yazmalıyım
Ne kadar uzun zaman olmuş yazmayalı, yormayalı beynimi, oynamayalı kelimelerle. Öyle çok şey biriktirmişim ki, anlatmaya
üzgün
Yarınsız Yazgılarım
Uykusuzum uzun süredir, / boşluklarıma bakıyorum korkuyla.. / Sıkıntılı sözcüklerin
olumlu
Korkunun Tellerine Kuşlar mı Kondu
-Senin adın mutluluk / Sen ne güzelsin - / Ne güzel olursun öyle / /keman tellerine
üzgün
Yalnızlık ve İnsan
insan nedense hep arar hep bulur yada bulamaz ama arar.Kalbine sığdırdığı içini bunaltan çogu zaman farkına
üzgün
Bu Gökyüzü Çok Pembe Al Senin Olsun
Sen / Sabahtan / Akşama / Hep yanlış kapılar çaldın. Kimi aradın / Demediler. Enine boyuna
olumlu
Hep Eksik
Sabahların aydınlığına verdim gizemini ömrümün. / Umutsuz yaşadığın hergün yanındaydım, /
karışık
Diyorum ki
Diyorum ki... sen yürürken şose yolunda salına-salına / Bense bir söğüt ağacı salkım