Art Ýstanbul 2002 bu yýl yeni bir isim ve yeni bir mekanla sanat severlere açýlan görsel sanatlar penceresi oldu.
Organizasyondaki küçük aksaklýklar göz önüne alýnmazsa, fuarýn þimdiye kadar organize edilmiþ en görkemli fuar olduðu söylenebilir. Fuarýn organizasyonunu üstlenen Ýkon Turizm ve Doðan Paksoy grubu gerçekten güzel bir olayý baþardý.

Güzel sanat organizasyonlarý elbette ki ülkemizi sanat açýsýndan dünya sanat platformlarýna taþýr eðer ki bu organizasyonlarda doðru politika izleyebilirsek...

Fuara Gallery 2000 Chicago kuruluþu ile katýldým ve aslýnda 12’incisi gerçekleþtirilen Ýstanbul sanat fuarýnda da Gallery 2000 Chicago olarak bir ilki baþardýk ve Amearika’dan iki düzeyli ressam getirebildik. Fuara Yunanistan’dan katýlan ünlü bir sanatçý, Fransa’dan gelen grup ve Ýsrailli galeriler ile, uluslararasý bir fuar görünümü verilmiþ oldu. Fakat ortada bir yanlýþ bir tutum bulunduðu da gözden kaçmadý...

Sanat fuarýnýn uluslararasý olmasý için yabancý galerilerin ve yabancý sanatçýlarýn katýlmasý yetmiyor. Uluslararasý bir fuar olduðunun kanýtlanabilmesi için, fuara katýlan yabancý galerilerin de, desteklenmesi gerekiyordu. Ne yazýk ki, biz galeri olarak fuarda desteklenmek yerine kösteklendik ve sanatçýlarýmýzýn eserlerini satýn almak isteyen ve satýn almaya karar verdiklerini açýklayan koleksiyonerler ve Türkiye’deki bazý ünlü isimler bir þekilde kararlarýndan caydýrýldý. Bu durumu Amerikalý ressamlar da birebir yaþayarak bir anlam veremediler...

Þimdi Amerika’dan daha baþka ressamlarý fuara getirebilirmiyiz diye düþünüyoruz. Elbetteki getirebiliriz fakat getireceðimiz ressamlara geçmiþte yaþadýðýmýz güzel örnekleri nasýl verebiliriz? Onlara “fuara katýldýk, izlendik fakat bir hareket olmadý. Bu fuarda satýþ düþünmemeniz gerek” diyebilirmiyiz. Veya dersek fuara gelmelerini saðlayabilirmiyiz?
Amerikalý veya yabancý bir ressam Türkiye’de ilgi görmekten memnun olur, güzel bir misafirperverlik yaþar. Sadece bu onlarý Türkiye’ye taþýyabilmek için yeterli olur mu?...

Art Ýstanbul 2002’de Fransýz galerilerinin gerektiði gibi destek gördüðüne tanýk olduk. Güzel bir þey fakat neden onlar o ilgiyi gördüler de diðer yabancý sanatçýlar görmediler bu bir soru doðurdu kafalarda...

Fransýz galerilerinin fuara katýlmasýný organize eden Türkiye’deki bir galeri tüm gücünü ortaya koyarak onlarýn iyi satýþ yapabilmesini saðladý ve yýllardýr bu durum devam ediyor. Diðer yabancý galeriler ve sanatçýlar fuarda sadece bir dekor oluþturabildiler ve elleri boþ döndüler. Þimdi onlara Art Ýstanbul 2002 hakkýnda soru yönelttiðiniz zaman, “ Bu fuara satýþ düþünmeden sadece para harcayarak katýlabilir, bir kaç gün Ýstanbul’un güzelliklerini yaþayabilirsiniz” diyeceklerdir...

Bir zamanlar Pavarotti’nin Ýstanbul operasiýndan ayný þekilde ilgi görmemesini düþünürsek, Türkiye’de sanatýn nasýl deðerlendirildiðini ve kimler tarafýndan idare edildiðini daha iyi anlayabileceðiz...

Yarýn Ýstanbul’da sergi açan ve satýþ ilgisi görmeyen ressamlardan bazýlarýný dünya sanat platformunda gördüðümüz zaman, mutlaka acý bir þekilde iç çeker “Ayaðýmýza kadar geldiler de biz göremedik” deriz...

Fuarda birebir yaþadýðým ilginç bir olay þöyle geliþti:
Bir ara Türkiye’nin ünlü bir iþ adamýný, Gallery 2000 Chicago’nun bulunduðu bölgede yürürken gördüm ve Amerikalý ressamlara iþ adamýnýn ünlü bir koleksiyoncu olduðunu mutlaka Amerikan galerisini de gezebileceðini belirttim. Ressamlarýmýz heyecanla þahsýn galerinin önüne gelmesini beklediler kendisiyle tanýþmaya hazýrdýlar. Ýþ adamý ve ünlü koleksiyoncu galerinin önüne yaklaþtýkça heyecan arttý ve þahýs galerinin önünden kafasý tavana bakarak geçip gitti. Þok olmuþtuk. Hiþ deðilse sanatçýlarýmýzý onore edebilmek açýsýndan resimlerine bakabilir ve kendileriyle tanýþabilirdi bir þey de kaybetmezdi bundan...

Bu açýdan sayýn Sakýp sabancýyý takdir ettik. Sayýn sabancý, galerimize geldi ve sanatçýlarýmýzla tanýþtý sohbet etti. Onu ressamlarýmýza, Türkiye’nin en zengin adamý olarak tanýþtýrdýk. Sabancýnýn resim satýn almasýný beklemezdik çünkü onun danýþmanlarý ancak resim alma konusunda karar veriyor ve onlarýn da nasýl resim almaya karar verdikleri bir soru iþareti olarak yýllardýr kafamýza takýlýyor...

Güney Kore bugün dünya sanat platformunda çaðdaþ resim adýna iddialý giriþimler sergiliyor. Çünkü Kore’li iþ adamlarý ülkelerine giden yabancý ressamlarý en sýcak þekilde desteklediler ve kendileri de dýþarýya açýldýklarý zaman desteklendiler. Koreli iþ adamlarýnýn yabancý ressamlara yatýrým yaptýklarý bir anda tüm dünyadaki çaðdaþ sanat galerileri tarafýndan öðrenildi ve hepsi Güney Kore’ye karþý bir sempati duymaya baþladýlar... Bugün Güney Koreli ressamlardan Amerika’daki sanat fuarlarýnda 50 bin dolara resim satan sanatçýlar bile var... Herþeyde olduðu gibi resim sanatýnda da nasýl ekiyorsan öyle biçiyorsun...

Avrupa Amerika’dan biraz farklý. Fransýzlar yýllardýr Türkiye’de bir takým insanlarýn destekleri ile resim satabiliyorlar fakat, Fransa’da resim satabilen Türk ressamý var mý bunu iyi düþünmek gerek. Veya neden satamýyorlar?

Türkiye’de elbetteki iyi ressamlarýmýz var fakat nedense bu iyi ressamlarýmýz, resim piyasasýný idare edenler tarafýndan pek desteklenmiyor ve gündeme getirilmiyor. ^Gündeme getirilenler, genellikle galericilerin daha ucuz resim alabildikleri ve çok kar edebildikleri ressamlar... Bu acý fakat bir gerçek. Bu konuda bir çok örnek verebiliriz isteyen galerici bu konuda bizi sorgulayabilir ve cevabýný alýr...

Dünyanýn hiç bir ülkesinde, durup dururken belli bir yaþtan sonra hiç kimse, “Yahu bende resim yapar ünlenebilirim. Resim dediðin ne ki açarsýn üç beþ yabancý dergi, alýrsýn fikirleri ve oturur boyalarý karýþtýrarak modern sanat adýna bir kaç fýrça sürersin olur biter” diyerek resme baþlayýp bir anda gündeme gelemez ve isim galerilerde sergi açamaz... Türkiye’de ise bu durum garklý. Biraz da paran var sa ve bazý dergilere tam sayfa ilanlar verebilirsen, isim galerilerde sergi açar, Türkiye’nin Leo Castellileri tarafýndan da desteklenebilirsin. Diðer tarafta yaþamýný resme adamýþ, eðitimini resim adýna yapmýþ ve ülkeye sanat açýsýndan bir þeyler vermeye çalýþan ressamlarýmýz bu duruma üzelerek bakar ve iç çekerler. Çünkü onlarýn reklamlarýný yapacak paralarý ya yoktur veya, yaptýklarý resimleri deðerinden aþaðýya vermeye yanaþmazlar...

Kiþi bugün bir sanat kursu bitiriyor çevresi var ve hemen sergisini açýyor. Çevresinden bir takým insanlarýn resim almalarýný saðlýyabiliyor ve bir anda yýllarýný resim adýna harcamýþ olan profesyönellerin önüne geçebiliyor...Türkiye’de yýllarýný resim adýna vermiþ olan bir çok arkadaþýma yýllardýr bu örnekleri veriyorum ve her yýl ne yazýk ki bu tür örnekler giderek çoðalýyor...

Geçenlerde Türkiye’nin yetiþtirdiði resim savaþçýlarýndan Lütfü Cülcül’ü elim bir traf1ik kazasýnda kaybettik. Lütfü benim bir lafýmý her fýrsatta tekrarlar ve çevresine, “Ýyi ressam olmak istiyorsanýz, laboratuvar çalýþmasý yapmanýz gerekiyor. Ancak bir bilim adamý gibi laboratuvar çalýþmasý yapar, görüþ açýnýzý ðgeniþletebilirseniz belli yýllar sonunda iyi bir ressam olabilirsiniz” derdi ve dediði doðruydu...

Lütfü Cülcül yýllarca resim adýna savaþ verip laboratuvar çalýþmasý yaptý ve tam sanatýnýn doruðundayken, yaþama veda etti. Her zaman, hak ettiði deðeri göremediði için hayýflanýr, bir gün Türkiye’de gerçek deðerlerin gündeme geleceði umudunu taþýrdý...

Yazamý bitirmeden, sanat fuarýný organize edenlere, Türkiye’deki koleksiyoncularýmýza, galerilerimize, medyaya ve tüm sanat adýna çalýþan ilgililere bir mesaj vermek istiyorum: Türkiye’deki yeteneklerimizi deðerlendirmek açýsýndan araþtýrma yapýn. Türkiye’nin yetiþtirdiði ve yurt dýþýnda bulunan bazý ressamlarýmýzý iyice araþtýrýn, deðerlendirmeye çalýþýn ki gelecekte elinizden kaçýrdýðýnýz için hayýflanmayýn... Bizden demesi, istersek Türk resmini belli bir yere getirebilir ve dünya sanat platformuna hak ettiði þekilde taþýyabiliriz. Yeter ki görebilmeyi bilelim...