Mehmet AVCI

KALBİMİN NUH TUFANI

Günahkarların içine alınmayacağı,sevgiden yoksun fakat sevgiye

hasret sevgililerin yolculuk yapabileceği bir kurtuluş aracı.

Beni ve benim geride bırakmak istemediğim ''yar''imi içine

alacak ve sonsuza açılacak bir özgürlük abidesi.

Yıkık kalbimin kırıntılarından bir tekne ve o teknede

sevgiliye döşenmek üzere hazırlanmış bir suit oda.

Dalgalı bir denizle giriştiğim bir delikanlı çılgınlığı.

Küçük hayallerim büyük beklentiler içindeyken yine bir

kabus. Yine yıkılan evimin duvarlarını onarmak üzereyken

sesizce kopan bir fırtına.Dağılmış parçalarımı toplamaya başlamak üzereyken.

Bir telaş başlıyor yüreğimde.Ümitlerim ümidini kaybetmek üzere.

Kalbimin gözü üzerimde,bende bir telaştır gidiyor.

Ne olduğunu,nereden geldiğini anlayamadığım bir karartı kuşatıyor beni.

Benim bu halde ilk yakalanışım.Ne kendimi koruma

becerim nede karartıyı aydınlatma sanatım var.Küçük bir

beden ve içinde dev gibi sevgi hatıralarımdır tek

sarılabileceğim can simidim.Etrafım çok aydınlık yardımıma koşan yok.

Ucube görünümündeki insanlardan kaçarken ayağım gölegelerine takılmakta

ve ben açılan nefret çukuruna düşmekteyim.

İlk baharda üzerime toprak yerine karlar yağmakta ve ben o soğukta kaderimin

battaniyesine sarılmaktayım.Nuh'un gemisiyle sevgiliyi

kurtarmak isterken sevgisiz bir mezarda ölümü beklemekteyim...