MEHMET AVCI


MUTSUZ İNSAN

Mutluluk kavramının girdabında yoğrulan insan.Beklentilerin hedefine ulaşılınca mutlu olur,fakat kısa süren bir mutluluktur bu. Büyüyen insanla büyür hedefler ve bunun için kısa sürer mutluluklar.Hep arayışa aralanan kapılar,ardına bırakılanları görmeye engel.Hayattan olan beklentilerin sınırsız doyumsuzluğu kimini aşkla,kimini şöhret ve servet hırsıyla kaplayan bir kör bakış. Mutluluğa ulaşılacak son kapıdan içeri girip orada mutlu kalmayı beceremeyen tek canlı,insan! Bir tuhafdır duygumuz,bir tuhaftır nankörlüğümüz ve bir tuhaftır aç gözlülük serüvenimiz. Öyle bir yolculuk ki varış çizgisine ulaşan yok. Değişen Dünya ve değişen insan. Üzüntüler sevgiye,mutluluk sa Dünya'ya dikmiş gözlerini. Ne insan halden memnun ne de hal,insandan.
Menzile konulan hedefler mutluluk yoluna konulan en büyük engel.Topraktan ödünç alınan bedenleri çatlatmış kuraklığımız.
Bir misket'le,bir oyuncak bebek'le mutlu olan o çocuklar nereye kaybolmuşlar. Değiştik,değişiyoruz ve dahada değişeceğe benziyoruz.

25 02 2013