Bakma be dostum!
Dilimden düşen talihsiz söze
Yürektir aslolan
Kemiği yok ki dilin
Kırılsın beli!..

Üst-baş, para-pul
Hepsi yalan
Dürüstlüktür akılda kalan...

Olur da bir an
Kirpiğinin ucunda görürsem bir damla yaş
İnan eğilerek düşer yere bu baş
Ne şan kalır, ne şöhret
Kul olur, köle olur bu can sana...

Gözümde ışık, dudağımda tebessüm
Sanma ki, sensiz bu hayat yürür
Şarkılar söylenir
Kadehler kırılır
Gamzelerimde kuşlar yuvalanır
Yokluğunda can cananla eğlenir...

Hayır!..

Sen olmazsan yanımda
Ne sazım olur, ne sözüm
İçimde büyür sızım
Sensiz her yer hüzün
Böyle bil a dostum!..

Görüyorsun;
Yaprak yaprak düşüyor takvimden gün
Kökler sağırlaşıyor, çiçekler sararıyor
Gün geçtikçe
Ve zaman, zamanı kovaladıkça
Eskiyen dost penceresine siyah perde geriliyor...

Anlıyor musun,
Duyuyor musun beni dostum?
Siyah perde ne demek?
Sensizliğin diğer adı
O da ölüm...

Gitme benden
Öksüz kalmasın sırrım!..
Dost dostun aynasıdır
Ayna sırrın çıkmayan ruhudur...

Ankara/ 7 Eylül 2014

Rukiye Çelik