Acýlarýmý anlayaný deðil; acýlarýmý anlataný seviyorum. Keþke bir ah sesi olabilseydim iç çekiþlerinde. O vakit anlardýn yüreðimin Ýbrahim olduðunu ve dünyanýn yüreðimi ne derece yakmak istediðini, her türlü fitne, fesat, hýrs ateþini içime yerleþtirdiðini dünyanýn . Ki bir umut damlasý olmasaydý inancýmda Yaratan, çoktan kül olmuþtum Harran büyüklüðünde.
Herkes mecnun'un Leyla için çöllere düþtüðünü sanýyordu ne aptalca bir düþünceydi! Mecnun kendini arýyordu ve tek kaygýsý kendini bulamama kaygýsýydý. Nitekim mecnun Leyla'nýn gözlerindeydi. Çölde kum vardý, kum fýrtýnasý vardý, sýcak vardý; Leyla'nýn gözleri yoktu. Tüm sýkýntýsý boþunaydý, arayýþlarý adým atýþlarý boþunaydý. Mecnun Leyla'nýn gözlerindeydi. Leyla'nýn gözleri yaðmurdu, buluttu, esenlikti. Mecnun ruhu Leyla'nýn gözlerindeydi. Ruhu çýkmýþ vücudu çöldeydi. Mecnun olmasý gereken yerde deðildi. Mecnun'u deli eden buydu. Leyla'nýn bakýþlarýndan çok uzaktaydý. Kendine de çok ýraktý..
Mecnun'un þavký Leyla'nýn gözlerine vurunca durgun bir göle dönüþüyordu. Duruluyordu mecnun. Leyla'nýn bakýþý olmayýnca hayatý susuz, kupkuru oluyordu. Mecnun aslýnda çölde deðildi. Mecnun aslýnda Leyla'nýn bakýþlarýndaki sevdadan uzaktý.
Ey Allah'ým bir umutsun, yoksa kül olurum Harran büyüklüðünde. Ey Allah'ým bir Mecnun'um eðer görmesen beni. Senden ýraksam her þey uzak bana.
Keþke sana aþýðým seni seviyorum diyebilseydim, bu kadar basit olabilseydi. Söyle dalga rüzgara, çimen fýrtýnaya, toprak sele bir þey diyebiliyor mu? Beni savuransýn, boynumu bükensin, içimden bir þeyler koparansýn. Tek sözcüðe ' aþka' sýðar mý bunca yaþananlar? Allah'ým gücümün yetmediði yerdesin. Sen bul beni.
Ýnsanlara diyeceðim þudur: " Saz olsam hiç kimse çalamaz beni. ayarsýzým. Hiçbir havaya uymam. Ne uzun hava ne Aydýn ne Ýzmir havasýna uyarým. Ýþte o yüzden hiçbir yerli deðilim. Býrakýldýðým yerde garibaným; ama yine de garipsemiyorum bulunduðum yeri.
Tek garibime giden þey; neden bu kadar bencilsiniz, körsünüz, anlayýþsýzsýnýz? Neden sevmiyorsunuz kendinizi? Neden bu kadar uçuksunuz? Neden inmeyi denemiyorsunuz? Ben ayarsýz bir sazým. Hiçbir türkü týnýsý uymaz bana; ama sizin gibi de uçuk kaçýk deðilim. Seviyorum kendimi; bencil, kör, yalancý, kurnaz deðilim. Kendi türkümü söylerim. Gözümle, duruþumla... Siz sözsünüz; kýrýlan camýn sesinde, yaðsýz bir kapý gýcýr týsýnda, bir motor gürültüsünde. Ruhunuzun sükuneti bulmamasý o yüzden. Kulaklarýmýn sizi terk ediþi ondan. Sizin söz oluþunuz benim suskun oluþum ondan ve benden hesap soruþunuz çok garip. Öyleyse ben sizinle ilgili bir hesap yapayým: Ondan sonra on bir gelir. Gelmiyor on bir. Siz gelseniz ne çýkar. Matematiksel hata, mantýksal hatadan çýkar. Sizler çýkýn hayatýmdan. Bakýn en güzel çýkarma iþlemi bu. Zekice iþlem bu. Aptallýk bende kalsýn. Çýkýn hayatýmdan; dahi olun.
Ama Allah'ým sen çýkma hayatýmdan. Aptal balýklar gibi kalýrým sonra dünya deryasýnda. Hiçbir damla da söndüremez yangýnlarýmý o zaman.