Atýlmýþ bir mektup, silinmiþ bir yazýsýn artýk. Nerede kiminle yaþadýðýn ne de ne yaptýðýn umurumda deðil. Ýçimde yakýyorum sana ait mektuplarý, yazýlarý. Ýçimde soðuyan bir mavi alevsin artýk. Alev renginde kýzýl güller yüreðimde bitmeye baþlýyor. Bitmeye baþlýyor sana olan sevgim. Gün doðuþundaki kýzýl renkler günümü renklendirmeye baþlýyor. Sönüyorsun içimde. Soðuk bir mavi ýþýða dönüyorsun. Ardýndan güneþ ýþýklarýnýn sarý rengi kaplýyor her yanýmý. Kibarca gidiyorsun. Þiiri tükenmiþ bir þair gibi, yeteneði bitmiþ bir ressam gibi kaybolup olup gidiyorsun. Ölüm döþeðindeki hastanýn son nefesleri gibi gidiyorsun. Ben de gidiyorum, yaþamaya. nefes almaya, resim yapmaya, þiir yazmaya. Senin odunun bol olsun sen öyle yan. Ben gidiyorum aþkla yanmaya. Fakirliðin bitip tükenmeyen acýlarý gibi seni benim yokluðuma býrakýyorum. Bekle bir piyango belki vurur sana. Ben yüreðimin aþkla vuruþuna gidiyorum. Sen gittin belki ;ama ben seni terk ediyorum.
Senin hep hayallerin büyüktü. Seni ayýlara, fillere, su aygýrlarýna, balinalara býrakýyorum. Ben kelebeklere, çiçeklere, su damlalarýna, kýldan ince duygulara dokunmaya gidiyorum.
Ben soðudukça sen yanýyorsun içimde. Belki þu an eriyorum. Þunu bilmeni istiyorum. Eriyip eriyip kýzýl gülleri suluyorum. Sen soðuk bir mavi ýþýða dönüþüyorun. Kaybolup gidiyorsun maviliklerde. Ben de yelken açýyorum yeni ufuklara.