Ömer AKÞAHAN

Yaþama elbette kendi isteðimizle gelmedik. Yetiþme ve eðitim dönemimizi de büyük ölçüde kendimiz düzenlemedik.Yaþamýmýzda derin izler býrakan ve çoðunca ölüme kadar etkilerini taþýdýðýmýz davranýþlarý da kendi istemimiz dýþýnda kazandýk.
Kimi zaman bir çoðumuz bulunduðu koþullardan yakýnarak; „Neden ben Sabancý’nýn evladý olmadým ?“ demiþtir. Olaya konu olan kiþinin söylemine bakýldýðýnda, onun yaþamý da sade bir yurttaþýnkinden amaç itibariyle çok farklý deðil. Çünkü, ikisinin de henüz yaþamdan istekleri bitmiþ deðil. Kendi istemimiz dýþýnda geliþen koþullar bizi derin bir uçurumun kenarýna getirdiðinde, kendimize soracaðýmýz tek bir soru kalýyor geriye; „Ben kimim ve niçin burada bulunuyorum ?“

Çoðunlukla bu sorularýn doðru yanýtý verilemez. Çünkü, her þey için artýk ya geçtir ya da kum saati tersine akmaya baþlamýþtýr.

Ýþte tam bu noktada, yaþamýn kendisi kadar önemli þu soruyu kendime sormam gerek; „Niçin yazýyorum ?“

Yazý kiþinin kendisiyle hesaplaþmasýdýr. Bunu çoðunlukla gece yapmak isterim. Böyle anlarýmda da kendimi kolayca ipe çekebilirim diye düþünür, ama hiçbir zaman bunu baþaramam. Ýþte kendisini ipe çekemeyenlerin baþvurduðu kolay yol, yazý yazmak, diye düþünüyorum. Bu açýklamamý yadýrgayanlara vereceðim yanýtsa; yazýnýn da bir intihar türü olduðuna inancýmdýr.

Kalemle uðraþanlar yazýnýn verdiði acýlarýn neler olduðunu yeterince anlatabilse, bugün herhalde bir çoðumuz bu vadide yol almazdýk. Yýllar sonra fark ettiðim gerçek de þu; bizi dünya gemisinden hayal denizine itenler hiç bir zaman o denizde yüzmemiþlerdi.

Bir gün istemesek de farklý bir mekana göç edeceðiz. Bu taþýnma zorluklarýný yazýyla daha kolay aþarýz umarým. Çünkü, yazdýðýmýz her sayfadan yaptýðýmýz uçurtmalar bizi uzayýn derinliklerine uçurabilir. Aksini düþünmek bile istemiyorum. Bu inancý taþýmasak, bir yasak elmayla cenneti terk eden Adem peygamber gibi yeni yasak elmalar aramýyor muyuz, kendimize. Evet, bence, her yazý aslýnda bir yasak elmadýr. Bu yüzden yasak cennetler kuruyoruz kendimize.

Yazý bir kaçýþýn belgesidir. Bu kaçýþta çoðunlukla figüranlar asýl rol sahibinin yerine geçer. Anlaþýlmaz bir ikilemin içinde kývranýrýz. Satýr aralarýnda yaþanan savaþýn gerçek yüzünü hiç bir zaman anlayamayýz. Sirk akrobatlarýnýn telde yürüyüþünü andýran bir dikkatle hangi sözcüðün ne anlama geldiðine kafa yorarýz. Ýþin içinden çýkamayýnca da, yaþamýn þifrelerini sahaya sürmenin daha kolay olacaðýný fark ederiz. Ýlk düþ kýrýklýðýmýn öfkesini bir yazýyla giderdiðimden beri, ben hep böyle yapýyorum.

Siz de benim yaptýðýmý bir kez de olsa deneyiniz. Göreceksiniz yazýyla insanlar daha az stresli, daha az kavgacý fakat duygusal yönden daha duyarlý ve zengin olacaktýr.

Yazmak, yaþamýn öteki yüzü; ben, o yüzün siyah beyaz perdesinde rol kesiyor ve suflörün söylediklerini sizlere kalemimle aktarýyorum.
../..