Ýlk ittifaklar yapýlana kadar Yer Gök ittifaký o güne kadar bilinen hafýzalarda olan bir anlam ve anlayýþ deðildi. Hiç olmayan yeni bir oluþumdu. Ýttifaklar birer üretim iliþkisi ve üretim hareketiydi. Üreten iliþki ve ittifaklar doða karþýsýnda bulduðu ile yetinen bir çaresizlik deðildi. Yer ve Gök ittifaký üretim gücünden kaynaklý olan nedenlerle “baðýl kararlar alýyor, hükümler veriliyordu”. Bunlar inanýlmazdý!

Ýnanýlmaz olanlarýn tümü Yer’in ve Göðün iç içe olan kolektif ve ittifaký üretim güçleri ile kolektif özneli kolektif irade gücünden ile ileri geliyordu.

El; “Yer’i ve Gök’ü size verdim” derken ittifaklar, hem o güne kadar birbirini avlayan yapýlara inanýlmaz geliyor olmasýný dikkate alýyordu. Hem ittifakýn özne gücü ve kolektif aklýndan bahsediyordu. Hem ant içilen, üretim yapýlan alanlarla; üretim nesneleri “verilme” söyleminin içindeydi.

Yer, Gök söylemi birbirlerine üreten baðla iliþkin bir baðlam olmakla, üreten her bir kavimdi. Üretim gücüne ve üretim nesnesine sahip olanlardý.

Ýþte Yer Gök böylesi ayrý ayrý geçmiþ bekraund anýsý olan; üreten ittifaklý, dinamik yapýlý, zenginliði ve kolektif sahibi yetileri olan organik yapýlardý. Göz dikilen kolektif sahibi yetilerdi. Göz dikilene sahip olanlar rýza verecek olanlardý.

Rýza verecek olanlar kolektif haklardan feragat edip eðri düþünceler içinde kolektif mülke sahip oluþla iradeyi ele geçirecek tuzaklý söylem içinde Yerdeki ve Gökteki “mülkün sahibini” kabul etmiþ; mülkün sahibine iman etmiþ olmakla özel bir inanç içinde “yer gök kavimleri” oluyordular.

Ýkinci tuzak da kavmine söz söyleyen Ýbrahim ve Musa’nýn; mülkün sahibi El ile kolektif kavmi arasýnda aracý olmalarýydý. Aracýlýk yapma iþi Ýbrahim’i, Musa’yý kiþiler gözünde; kolektif alan dýþýnda, kolektif alan üzerine etki eder biçimiyle bambaþka bir konuma oturtuyordu.

Böylece aracý söylemle olanlarýn söylemlerden içkin tuzaklý ihtiraslarý El ‘in kendisiydi. Aracýlar El ‘di. El de aracýlardý. Aracýlarýn etki alaný kendi grubunun ve giderekten de kendi kavmin içindeydi.

Hali hazýrda somut duran kolektif mülke karþý Yer’de Gök’te mülkün sahibi söylemli savý olan kiþilerde kolektif grup içinde kurnazlýða akýl erdirenlerdi.

Özel mülkiyetliye aklý erikler gerek mülkün sahibi söylemleri nedenle gerek ittifaklýlarý gözünde baþka konuma oturmalarý nedenle gerekse de misyonlarýnýn uyandýrdýðý saygý korku nedenle kendi Ýnanýrlarý olan kavmine “ben de sizin gibi bir insaným” diyorlardý.

Aracýlarýn diðer bir üçüncü etki alan yüzleri de yerde ve gökte mülkün sahibi diye tasavvur ettikleri gücün hem sistem içinde olmayan hem de kavmin sahibi olmakla “sýrlanmýþ, görülmeyen, gizli bir özneydi”. Mülkün sahibi söylemi, eðriliðe aklý erik olmakla gizlilik güden kiþilerin gizledikleriydi.

Aracýlýk Ýbrahim ve Musa gibi aracýlarý kolektif alan dýþýna çýkaran, onlara misyon yükleyen sözdü. “Ben de sizin gibi bir insaným” sözü bu misyondan ötürüydü. Kavmi içinde hiç kimsenin yapamadýðý seçilme iþi içinde haberci, mesajcý bir güç oluyordular.

Seçilmiþ mesajcý (vahiyce) güç “Ben de sizin gibi bir insaným” dese de seçilmiþ özel mülk sahipliðine aklý erik misyonlarýyla ortamý etkileyenler kavim üstü oluyordular. Mesajcýlar (apilular) ittifaklarý önce mülkün sahibi ekseninde parçalayacaklardý. Sonra ganimetçe bir mülk sahibi ekseninde tevhit inancýna dönüþecektiler.

Böylece yer ve gök topraklarýný size “verdim” denen genel söylem içinde fiil, sahip olunma failinden belliydi. Kolektif ittifak dahilindeki kolektif alanýn birer bileþeni olan meslek sahibi Yer’in ve Gök’ün sahibi “veren” söylemi ile veren de verilenin sahibi olma söylemiyle tescil edilmiþti.

Yer’in ve Gök’ün sahibi terdeki ve gökteki mülkünü vekaleten Ýbrahim’e Musa’ya veriyordu. Kolektif sahiplik hakký da Ýnanýrlarýn rýza vermesiyle Ýbrahim, Musa aracýlýðýnda rýzalarý alan da El ‘di. Mülk vermeye karþýlýk rýza vermeydi. Vaade karþý razý olunmaydý.