Eþofman mý giyeyim; yoksa keten pantolon mu, ikilemi arasýnda kaldým ilk yazýmýn sonrasýnda sevgili günlüðüm bu akþam ✍🏻
Sahile iner gece rengine bürünen mavinin karþýsýnda yudum yudum çay mý içsem, ya da sakin semti bir saat tempolu mu yürüsem diye düþünürken, bir patlama sesi geldi evin yakýnlarýndan… Üç kere damaðýmý çektim…
Bir elimde eþofman, diðerinde krem rengi keten pantolon kalakaldým.
Böyle zamanlarda kollarýna koþacak Babamý arýyorum hüzün deðil mi? Hayatta Baban yoksa iþte sevgili günlüðüm ne acýdýr ki nereye koþacaðýný bilemezsin.

Nereye koþacaðýný bilmeden olduðun yerde öylece kalmanýn adýdýr; Babasýz olmak…

Üç kere Bismillahirrahmanirrahim dedim, üç kere derin nefes aldým aðzýmdan ve burnumdan, sekiz saniye deðil de üç saniye tutabildim aldýðým nefesi, hemencecik veriverdim gerisin geri dünyaya… Madem burnumdan getirecektin, ne diye alelacele veriverdin nefesi diyemedim… Diyemedim ki nefesler sayýlý; iktisatlý kullanmak lazým…Ýktisatýn da nefesten haberi var mý derin mevzu.!

Korkmuþtum; bir avuç derler ya hani kalbimizin büyüklüðünü tarif ederken, tarif edenler görenler ayný zamanda bilenler sanýrým, dýþarýdan kalbime dokundum elim ile; içeriden hislerimle nabzým yükselmiþ bu seste neyin nesiydi sakin muhitte?
Heh dedim heh, tekerlek patladý zaar!

Fotoðrafý güzel arkadaþým Nazan tribünden çekmiþ eline saðlýk yüreði güzel arkadaþýmýn, buradan da teþekkürler ediyorum tekrardan kendisine; dünden fotoðraf, elemede de kalbim çýkacaktý yerinden, herkes gibi… Önceki yazýmda da bahsettiðim üzere suya girene kadar bizim heyecanýmýz, belki de kalbimizin çýrpýnýþý suyla yaþadýðý aþka bir an önce kavuþma isteðide olabilir!

Hayýrlýsýyla elemeyi de geride býraktýk…

Avucumuz kadar büyüklükteki kalbimizde neler var neler… Güzelliklerin yanýnda dur dur yazacaðým; tutma elimi sevgili günlüðüm, çekme býrak kalemi✍🏻 ve senin gücün yeter mi benim kalemimin özgürlüðünü kýsýtlamaya bi düþün bakalým!
Hatta bir kaç kere düþün!!

Kalbimize etmediðimizi býrakmadýk belki de; belki de
Otu; otun yanýnda …..umu doldurduk bilmeden!?

Yalnýz bebekler mi her gün ýnga der, ýnga dedikçe bir arpa boyu büyür sanýrsýn; hýmm hýmmm sevgili günlüðüm söyle bakalým…
Biz de büyüyoruz, ben hiç istemedim büyümeyi ama bir þekilde büyütüyor hayat ve içindekiler insaný…

Ýçimde ki çocuða el sürdürmem dedim direndim, buna asla izin vermem dedim zamana; içimde ki çocuða siper ettim kendimi… Kazananý benim…

Çocuk iþte, hatta bebek; vallahi billahi bak bebek!
Kim ne derse inanacak kadar saf, temiz ve berrak…

Çokça ona kapýlýyorum, sonra kapýldýðým için kendimi tebrik ediyorum… Bu devirde içinde ki çocuklarý öldürenleri gördükçe, ya da içinde ki çocuðun varlýðýndan haberleri olmayanlarý izledikçe, koþarak sarýlýyorum içimde ki çocuða…

Bir kere sus demedim, bir kere dur demedim, bir kere yapma etme demedim…
O ne isterse o!

Ýçinde ki çocuklarý susturanlarý, incitenleri, kýranlarý gördükçe sakladým köþe bucak sakladým hemde içimde ki çocuðu ve bugünlere geldik…