Sahi kültür ne sevgili günlüğüm✍🏻?
Ben farklı, sen farklı; farklı düşüneni farklı bakar kültüre…

Edebiyat içinde, felsefe iyi gider hafif tonda çiseleyen yağmurlu İstanbul akşamında…

Düşünmek iyidir, bunun için vardır insan.

Şansımıza, Kandil akşamına denk geldi heyecanla beklediğim opera… İkisini bir arada yaşamak olasılıklar dahilinde…

Cenab-ı Hak öyle donatmış ki kullarını, duygu geçişlerimize çabuk adapte olabiliyoruz. Yorucu oluyor geçiş süreci ama bir şekilde oluyor…

İnsan kendinden, kendine de, evrene de, sanatın içine de doğabiliyor…

Hadi Annelerimiz bizi dünyaya ıkına, bağıra getirmiş.
Biz kendi doğumumuzu gerçekleştirebiliyor muyuz ıkınmadan, bağırmadan, sessiz ve naif?

Bilmiyorum!

Bazen, sessiz olmuyor sanki, öyle sanıyorum. Yanılgı da olabilir benim ki; İnsan kimi zaman sanrısında yanılıyor da olabilir…

Yani ben; yani biz kendi kendimize doğabildik mi?
Bunun cevabı sende sevgili günlüğüm✍🏻
Sen ver, bir kere de sen cevap ver… Soru sorarken iyi, cevaba gelince lütfen yan çizme!

Düşüne dur sen cevabı, ben ikinci bölümün devamını yazarken✍🏻

Faust’un seyirciye aktarımını heyecan ve merakla bekliyordum; ta ki montların rüzgarı, beni aniden yazarın hayal dünyasından çekip, oturduğum koltuğa geri getirene kadar.

Olacakları sezer gibiydim, yine de tebessümle gençlere bakarak iyi seyirler demeyi ihmal etmedim.

Usul bunu gerektirir.
Alt kat doldu, önümde ki bir, iki koltuk harici tüm koltuklar dolmuştu. Yerim güzeldi D 6 numaralı oturma planını seçmiştim. Bir müddet sonra alışkanlığınız oluyor oturduğunuz koltuklar, çağırıyor koltuklar.

Bir nevi bağımlısı oluyorsunuz dünyanın dışına çıkıp, edebiyatın ve felsefenin içinde buluverince kendinizi.
İhtiyaç yani. Nefis bir bağımlılık dostlar başına…

Başlama anonsuyla birlikte koltuğuma yapıştım ki; sağ alt çapraz koltukta ki orta yaşlı bey video çekip inst…. denilen yerde paylaştı, yok artık dakka bir, gol bir dikkatimi dağıttı.

Efendim biriciğim?

Üzüldün mü? Tabii üzülürsün sevgili günlüğüm✍🏻

Çareler bitmez bizde, neyse aldım sağ kolumun altına bırakmış olduğum gri yün mantomu, önümde ki demire enine çamaşır asar gibi serdim, kurtuldum ekranın göz alıcı, dikkat dağıtan gereksiz, cahilce parlaklığından.

İnsan olan insan, anonsla uyarılara rağmen nasıl çekinmeden çekim yapabilir aklım almıyor.
Yasak sevgili günlüğüm video ve fotoğraf çekimi yasak ama işte gel gör anons kime? Kimlere?

Şu an tül perdeler yarı açık ve ah sevgili günlüğüm ambulans trafikte kalakalmış görüyorum. Allah yardımcısı olsun hasta ve yakınlarının.
Sarı sokak lambası sokağı aydınlatırken, düşen her bir yağmur tanesinin dna’sını ele veriyor.
Bunun için mi bulundu elektrik yoksa? Ne dersin?

Efendim sevgili günlüğüm?
Canım benim, ellerini çenene dayadın pür dikkat okuyor musun mutlu ettin beni😘 merci beaucoup✍🏻

Dünün içine, bugün sığar mı? Bence sığar ne güzel bir soru bulduk baksanaaaa müthiş bence; hadi dansa, vayy canına soru harika da ambulansın sirenini basıyor şöför sonuna kadar bozuldu sinirleri tabii…

Oklavayı alıp fırlasam dışarı, öndeki arabaların şöyle tenekeden tenekeden totosuna bak nasıl açılıyor o trafik…

Efendim biriciğim?

Eh tabii; az minik araçların sahipleri yapışırsa yakama,
derim bende; elim, dilim armut toplamıyor ya…

İçinde senin annen, baban olsa ne yaparsın derim; gör bak dörder kişilik gruplar halinde, bir olup besmeleyle nasıl omuzlayıp tenekeleri çekiyorlar kaldırımlara, nasıl çabucak açılır o yol.
Çıkmadıkları yer değil ki; KALDIRIMLARRRR!