Çok güzel okudu soprano çookkk…
Bayýldýk, mest olduk her birimiz ayrý dünyalarýmýza daldýk.
Fransýzca okunan operada, elimiz titrete titreye tahtaya yazdýðýmýz Fransýzca gördüðümüz kelimeleri sopranonun aðzýndan piyona eþliðinde duymak ayrýca gururumuzu okþadý…

La’lar, le’ler, un’lar, une’ler, r harfini okurken dilin ucunun alt diþlerin ortasýna yerleþtirme çabalarýmýz yürüyecek çok yolumuz var orasý net, can bedende olduktan sonra helâl olsun emeklerimiz…

Gözlerimizi sevinç kapladý kýrmýzý koltuklarda, mimikler yerini aldý ve varla yok arasýnda bir gamzem var o baþkaca mutluluk donandý o anda…
Yol yorgunuydum diyemeyeceðim, istemeyerek geldim Ýstanbul’a; onun verdiði ruhsal yorgunluk sevgili günlüðüm✍🏻

Otelin önünde ki temiz, yeni beyaz þezlonga uzanmýþken yemiþim Ýstanbul’u diye bir cümle çýktý aðzýmdan!
Yemiþim Fransýzca’yý burada da çalýþýyorum zaten dedim.
Yemiþim boðaz elemelerini tertemiz deniz ayaklarýmýn altýnda dedim ve baþladý mp3 çalarýmda B-Tribe Desesperado…

Üst bedenim hazýrola geçmiþ gibi yavaþça uzandýðý þezlongdan kalktý, ayaklarýmý yanlara açýp oturdum dinlediðim þarkýyla birlikte, denizin dalgalarýna, an’a meftun olmuþtum. Ayaklarým iki yanda topraða çýplak basarken istem dýþý bir kaç karýnca aradým… An’da tek eksiðim bir kaç karýncanýn ayaklarýmýn üzerinde yürüme týnýsýydý…
Hipnoz gözlerle bakýndým hava sýcak, toprak sýcaktý.
Karýncalar yoktu minik minik tutuncu çiçekler açmýþ yeþillikler vardý… O kadar minikti ki; miniklikte ki güzellik diri ve gösteriþliydi…

Desesperado çaldýkça tüylerim diken diken oluyordu; Datça sevgi yolunda ki yolun sonuna yakýn temiz otelin þezlongunda…

Ýnsan sýnýrsýz sayýda duygularla var edilmiþ canlý.
Bu duygularýn yerini keþfe çýkmýþ biriyim; içeriden gelen bir his çekiyor duygularýmý yaþýyorum.
Þanslý, hatta oldukça þanslý olduðumu hissediyorum.
Bu da bir his… Beden güzelliðinden çok “ruh güzelliðine” takýlýp kalýyorum, makara; belki de düðüm olmuþ iplik gibi…