Ellerim mor salkým çiçekli aðacýn kalbini avuçlarýmýn içine almýþ, benim ise kalbim aðacýn kabuklarýndan gövdesine, gövdesinden köklerine, köklerinden dallarýna oradan çiçeklerin eflatun renginde tik tak atýyordu
sevgili günlüðüm✍🏻

Evet evet Datça’dan Aquarally’e gidiþimden bahsediyorum. Daha bu gidiþimiz yani oohoooo daha Turgut hocamýzý görüþümüz, Okan Bey, Ýlker Bey, çok kýymetli Necati abimiz, Beyazýt Bey, Can ve denizde Hülya ablasýný geride býrakmayan durup bekleyen Emre Beyden bahsedeceðiz.

Yani inanýr mýsýn sevgili günlüðüm bir kitap yazabilirim Aquarally anýlarýyla dolu.

Yüz sayfayý kesin doldururuz da; ne zaman biter yazý dizisi bilmiyorum. Yalnýz kalamýyorum yazmak için.
Allah kimseyi yalnýz býrakmasýn inþAllah orasý da ayrý konu.

Gel gelelim günlük kýsa yazýlýrmýþ; kim demiþse desin valla beni ilgilendirmez.

Diyenin anýlarý kýsaysa buyursun kýsa yazsýn.
Benim hep uzun oldu ve de uzun olacak. Gün geçtikçe geliþmekteyiz þükürler olsun.

Ýki bin ise kelime bilgimiz, beþ katýyla çarpacaðýz; on katýna çýkaracaðýz.

Buyursun onlar kýsa yazsýn günlüklerini bizim kalemimiz uzuuunnn uzadýya yazar.

Kalem neyi nasýl isterse doðrusu odur diye düþünüyorum.
Kimi zaman yaz desende kalem kýpýrdamýyor kaðýt öylece bekliyor, baþýma defalarca geldi oradan biliyorum, açýklasýnlar bunu madem günlüðün kurallarýný koyanlar!

Kaleme tutkuyla baðlý olanlar anlar ne demek istediðimi.
Duygu varya duygu konuþacaðý zamaný tasarlýyor o biliyor.
Tak diye onikiden vuruyor. Nasibimizse alýrýz hissemizi kaðýt üzerinde oynayan kalemlerden. Aksi taktirde aman da boþver gerisi gerisidir zaten. Her hangi bir iddiamýz yok kendimizi, kendimize yazýyoruz hepsi bu.

Hadi anýlara doðru yola çýkalým bakalým
sevgili günlüðüm✍🏻

Ýki kalp birlikteyken yanýmýzdan saðlý, sollu insanlar ve bacaklarýma sürünen bir kediyi de hissettim usulca geçerken.

Vakti geldiðinde açýldý gözlerim usulünce. Ne kadar zaman geçti aradan bilemiyorum aðaca sarýlalý beri… Kalpler karþýlýklý çarparken zaman erir arada.

Birden ayaklarýma iliþti gözlerim ve sorularda zihnime indi uygulamalý bir bir…

Ayaklarýma baktým; birden gözlerim telaþla açýldý. Ayaklarýmý o âna kadar hiç görmemiþ, hiç tanýmamýþ hiç bilmemiþ, üzerinde gitmek istediðim yere götürmemiþler gibi yabancýsý olduðum bir bakýþla kýsa ve oldukça derin süreli þaþkýnlýk yaþadým.

Ne zaman büyüdü ayaklarým?
Ne zaman otuz sekiz numara ayakkabý giyer oldum ki ben?

Aðaçlarý sara, kucaklaya, sarýla ben hangi ara büyüdüm sevgili günlüðüm✍🏻?

Babam hayatta iken hep çocuktu ayaklarým.
Küçüktü ayakkabý numaralarým ne kadar büyüsemde ve birgün Babacýðýmýn elleri sarýldý topraða ve benim ayakkabý numaram ayaklarýmý baðrýna basa basa büyümüþ farkýnda olmadan olmuþ tüm bunlar...

Datça’da mor salkým çiçekli aðaca avuç içlerimle sarýlmýþ iken, ayakkabý numaram dank etti ki otuz sekiz numara.