Korku bu vücudun tepkisi korkmuştum koca aracın içinde köpeklerin havlamasından. Ne gidebiliyorsun, ne de yerinde kalabiliyorsun araç durduğu yerde duruyor.
İnsanlar olarak hayvanların yaşam yerleşkelerine el koyduk ne yapsın protestolarını havlayarak gösterecekler elbette isyanları haklı..

Bir bey geçerken bende sizinle birlikte yukarı çıkabilir miyim dedim. Korkmayın onlar bir şey yapmaz dedi.
Biliyorum ama işte vücut tepkisi ona da direnç gösteremiyorum hem uykusuz hem de açım dedim.

O da ara sokaktaki börekçiden bahsetti. Teşekkür ederim aklımda olsun dedim ve birlikte yürüdük.
Bugünkü yüzme mesafemiz 4049 metre olacaktı ve Kargı’dan başlayacaktık ve ben hâlâ Datça’daydım.

Palamutbükü’ne geçmenin yollarını arıyordum.
Minibüs saatlerine baktım ve ilk seferin saat on da başladığını görünce canım çok sıkıldı.
Ardından ne göreyim sekiz köpek ailecek dolaşıyorlar ve kimsecikler yok yakınımda.
Hızla hatta koşarak bir apart otelin kapısını çaldım.
Henüz uyanmış gözlerle görevli kapıyı açtığı gibi içeri dalmam bir oldu.
Aşk olsun yüreğim bu kadar korkulur mu hiç?
Panikler yaşatıyorsun bana!
Ardından beyefendiyle sohbete başladık. Kibar beyefendi istediğiniz kadar durabilirsiniz dedi. Bavulum transfer şirketinde kaldı bende minibüs sefer saatlerine bakmak için çıktım yukarıya deyince sağolsun ne içersiniz dedi.
Henüz o pastanede çay ve poğaçadan bir ısırık almamıştım kahve rica etsem dedi. Peki diyerek içeri gitti. Ellerine sağlık yapıp getiriverdi bir çırpıda. Artık herşey kolay makineleri icat edenler sağolsun. İnan sevgili günlüğüm aramızda kalsın insan elinden dahada köpüklü yapıyor bu makineler… Kuşlar cıvıldıyordu ve köpeklerden iki tanesi apart otelin önünde kıvrılıp yattı.
Oy başıma gelenler dedim içimden. Bey kapıyı açtı ve köpekleri incitmeden yokuş aşağı doğru yürümelerini sağladı. Kapının önünde masa vardı oturdum. Datça’da serçeler İstanbul’daki serçelerden daha mutlu zıplayarak hareket ediyordu. Adı üstünde Datça…
Güvercinlerin guguruguu sesleri ve az aşağıdaki dut ağacının ballı dutları yerlere gelişigüzel serpmesi gönle hoş geliyordu.
Çöp tenekelerinin ağızları açıktı bu güzeldi sokak hayvanları için bunu görünce mutlu olmuştum.
İstanbul’da kapalı çöp konteynırları sokak hayvanları be yapsın diye düşünürken ilk göz sevincim Oğlum okula giderken anne hayvanlar bir şeyler yesin diye çöp kutularının kapaklarını açıyorum demişti. Adam olacak çocuk merhametinden belli olur sevgili günlüğüm✍🏻
Sonuçta canlı dostlara yiyecek belirli bir kiloya kadar taşınıyor sonrasında çöp kutularının kapaklarını açık bırakmak iyi fikir. Kedilerinde içine girdiklerini görünce oğlum heyecanla anlatıyordu şefkatli yavrum benim.
Kuş cıvıltılarını dinlemekte bir yere kadarmış sevgili günlüğüm biliyor musun?

Aradan saatler geçti küçük masada önümde kahve fincanının içinde ki telveler kurumuş kalmıştı.
Sonrasında kuş cıvıltılarından bir rahatsızlık geldi ve aynı anda beyefendi geldi apartın sabah işlerini bitirmiş. Dedim ki bu kuşlar ne zaman susacak acaba?

Şaşırdı!

Hem uykusuz, hem yorgun, hem de kalakalmıştım Datça’da ne yapacağımı bilmeden öylece.

Yüzülecek ciddi bir mesafe var ve çok bitkindim ki
Turgut Hocamız ve arkadaşlarım her ne kadar ayakta görünmeye çalışsamda farkındaydılar yorgunluğumun.
Abartım varsa yazabilirler yorumlara.
Ta ki vücudum suyla buluşana kadarmış içinde bulunduğum zorlu durum.
Yüzülecek mesafe dörbin kızdokuz metre!