bir buz dağının
görünen kısmıyım
yolladım kendimi
kendimden uzağa
bu yaptığım
bir gömüt gibi saklamak seni
güzel bir uzantımda

ki baştan ayağa isyandım
asi bir dokunuştum yaşama
vahşi bir orman tutuşurdu soluğumda
dokunurdum da sana

sahipsiz bir sızıyım şimdi
yankısız çığlık
bu içten içe yanış
bu kendine bile varmayan
bu sessiz akış

kötü huylu bir ur gibi
içimde büyüyen boşluk
ben miyim gömdüğüm
benim mi bu umarsız susuş ?

kimsenin olamayacak kadar senindim
-senin bile olamayacak kadar kendimin-

şimdi ben kendimi
nerde bulayım

şimdi ben nasıl?


NİLAY AKSU