Hey gidi Şeref hey!
Seni de arayacak mıydık bucaksız denizlerde,
Gökyüzüne vurulmuş her hasretin en mavisinde,
Senide arayacak mıydık bucaksız denizlerde,
Gökyüzüne vurulmuş her hasretin en mavisinde,

Şaşmıştık kısmetlere satılan hayalleri görünce,
Güneşe vurgun çiçeklerin ağırdan boynun bükünce,
Yalana yakılmış her mum pek çabuk sönünce,
Meğer gitmişsin çoktan, geç oldu fark ettik,
Hey gidi Şeref hey!

Bir şekere kanmış veletler gibi koşturanları gördük sevdalara,
Bebeler gibi sarılmalarını gördük bir anne sıcağındaki yalan umutlara,
Yazık, üç beş gözyaşı, bir de sana hasretlik kaldı miras, hatıralara
Ah be Şeref, ne romanlar, ne depremler, ne enkazlar gördük yokluğunda,
Hey gidi Şeref hey!

Yıkıma inattı hep meydan okumalar,
Gündüze karışmış her gecenin sinsiliğiydi ümitler,
Her seferinde taşardı baraj, bir beden kalırdı canlı, kayıp ruhuna hasret...
Gözlere yakılmış her ağıtta gizliydi veda mektubun,
Ah be Şeref ah! Hey gidi Şeref Hey!


İsmin kazılıydı aşka dair her şiirde,
Bitişlerin son paragrafına gizlenirdi sitemler,
Seni bekler bir umutla, hala uyanmamış bebeler
İsmini sayıklar durur yan yatmış batık gemiler,
Hey gidi Şeref Hey!

Dumanında gizliydi bir cigara ateşinin son damlası,
Sarısında gizliydi güzelim yeşillerin eriyip solması,
Sonunda gizliydi baharın kayıp havası,
Sessizliğinde gizliydi ağlamanın hıçkırık dolu rahatlaması,
Ah be Şeref! Hey gidi Şeref hey!

Issız çöllerin kervan sayımıydı artık hayaller,
Kibrit suyuna bulanmışsa da, inadına güler maskeler,
Bilinmeze ortak her doğrudan üçünü götürmüş bir yanlışlı denklemler,
Suyunu çekmiş kenara, doldurmaz geriye ne sevdalar, ne ölümler,
Ah be Şeref ah!

Ey canlı düşlerin solmuş çiçeği!
Ey kara haberlerin beyaz güvercini!
Ey dikensiz güllerin son örneği!
Ey hain yoklukların gözü kara direnişçisi!
Ey özlenmiş diyarların tek yerlisi,
Ey ŞEREFSİZ dünyanın son göçmeni,
Hey gidi Şeref hey!