Bir zincirin içine tutsak edilen sevgi;
Ne geçmişe ne geleceğe dair,
Tek bir sorunun cevabını bilmez:
Varlığının ya da yokluğunun ne olduğunun.

Bir anıt gibi sonsuzluğun içinde yaşar,
Bilinmez bir zamandan kalmış gibi sevgi.
Ne Leyla,ne Şirin,ne Ferhat,ne Aslı...
sevilenin adı yok ki!

Kahramanlar hep aynı,yaşananlar gerçek.
Zincirlerin sesi geliyor tarihten,
Bedenleri sarsıp yürekleri dağlar gibi.
Ne halden anlayan bulunur ne de bir çare bulan.

Yüzyılların ötesinden gelip
Ufuklarda yitip giden umut,
Kavuşabilme ihtimalini de yok eden
Sessiz çığlıkların gözyaşında saklandı.