Zihnimizin iþin içinden çýktýðý, aný aklýmýzla deðil, bedenimizle kavradýðýmýz o müthiþ ZAMAN aralýðý…Saniyeler mertebesinde kýsacýk ama ÇÝLEK tadýnda. Bazen yýllar kadar uzun, bazen de kýsacýk geliveren, ama belleðimizde her daim yer eden, kalýcý izler býrakan güzellikler silsilesi. Yeter ki hissedelim, yeter ki farkýna varalým. Anýn gecikmesi, anýn farkýna varýlmasý, her biri birbirinden güzel dokunuþlarýn hayatýmýzdan gelip geçivermesi…Ne büyük kayýptýr aslýnda! Düþünsenize…Öylesine güzel, öylesine kendine hastýr ki onlar; farkýna vardýðýnýzda içinizi kaplayan sýcacýk duygular sizi bambaþka alemlere taþýr o kýsacýk anlarda.Tek yolu fark edebilmek ve çilek tadýna varmaktýr sadece.
Bebeðinizi kucaðýnýza ilk verdikleri aný hatýrlayýn bir kez; onun sýcaklýðýný hissettiðiniz, kokladýðýnýz ve tenine ilk dokunduðunuz o harikulade aný. Üzerinden yýllar geçse de tadý asla unutulmaz. Aþkýnýzýn sizi bir serçenin gözyaþlarý kadar sevdiðini söylediði anda hissettiðiniz o yürek çarpýntýnýza ne demeli? Bir yýlbaþý gecesi gökten düþen kar tanelerinin masum beyazlýðýný sevdiklerinizle paylaþtýðýnýz o müthiþ an… Dudaklarýnýzda hissettiðiniz yaz yaðmuru damlalarýnýn içinizi ürperten ýslaklýðý… Uzun zamandýr özlemini çektiðiniz dostunuzun havaalanýnda size koþarak geldiðini gördüðünüz an…size sýmsýký sarýldýðýnda dünyanýn bir an için durduðunu hissetmediniz mi hiç? Kýsacýk ama anlam ve duygu yüklüdür her biri, çilek tadýndadýr.
Bazen de kalabalýðýn arasýnda kendimizi yapayalnýz hissettiðimiz ”an”lar vardýr. Umudumuzu yavaþ yavaþ yitirdiðimiz, bekleme sýnýrlarýmýzý sonuna kadar zorladýðýmýz o zor anlar. Hep bekleriz bir þeyleri, birilerini dünyamýza yeni bir soluk katacak o gizemli insanlarý. Bu insanlar bazen bir sevgili olarak kucaklar bizi, bazen de hayat boyu kaybetmek istemediðimiz dostlar olarak sarar sarmalar üþüyen yüreklerimizi.
Aslýnda en önemli karþýlaþmalar önce ruhlar tarafýndan hazýrlanýr. Bu bir tür karþýlýklý telepatiye benzer aslýnda. Hani düþündüðümüz anda çalan telefon, hissettiðimiz anda dostumuzun kapýda belirmesi yada hiç alakasýz bir yerde karþýlaþmamýz gibi. Henüz bedenler, gözler birbirini görmemiþ ama bir þekilde hissetmiþtir. Biliriz bir þekilde geleceðini ama yinede onu beklerken sabýrsýzlanýr yüreðimiz, bir kuþ misali kanat çýrpar. Biran önce gelmesini, bir an önce dünyamýzýn karýþmasýný, belki de duygularýmýzýn alt üst olmasýný, o deli fýrtýnayý isteriz. Gitmek istediðimiz yerle, bulunduðumuz yer arasýndaki mesafeyi yakýnlaþtýracaðýný umarak belki de kimbilir.
Genelde bu karþýlaþmalar bizim dayanma sýnýrlarýmýzý zorladýðýmýz o naif anlarýmýzda gerçekleþir, en dipte, en sonda olduðumuzu hissettiðimiz , duygusal olarak arýnmaya ihtiyaç duyduðumuz anlarda.
Hayat bir oyundur aslýnda; bazen alabildiðice sert, bazen kýrýcý ve uzun, bazen de þaþýrtýcý derecede kýsa. Paulo Coelho’nun On Bir Dakika adlý kitabýnda dediði gibi” bir AN hiçbir þeyiniz yoktur, bir sonraki AN kabul edebileceðinizden fazlasýna sahipsinizdir” . O nedenle gerek o anlarý beklerken, gerekse kavuþtuðumuz beklentilerin doyumsuzluðunu yaþarken, tadýna varalým yaþamýn. Aldýðýmýz nefesin, yediðimiz yemeklerin, uyduðumuz uykunun, gördüðümüz rüyalarýn, kurduðumuz hayallerin, kýsacasý yaþamýn hakkýný verelim. Yani oyunu kurallarýna göre oynayalým. Elde edemediklerimize yanacaðýmýza, elimizdekilerin kýymetini bilip, anlarýn keyfine varalým. Saniyeler kadar kýsa olsa da o anýn büyüsünü uzatalým uzatabildiðimiz kadar içimizde; çilek tadýnýn keyfine varalým.
Neden mi? Çünkü aslýnda anýn kýymetini bilerek yaþamak, hemen peþinden tadýna doyamayacaðýnýz baþka bir aný getirecek; yani farkýna vararak yaþadýðýmýz o muhteþem anlar yeni anlara kapý açacaktýr.
Ýþte o zaman hayatýn renkleri daha bir baþka görünecektir gözümüze, dünya daha bir yaþanýlasý yer olacaktýr gönlümüzde. Denemesi mi bedava, haydi anlarýn tadýna varmaya!
Sevgiyle en unutulmaz anlara…