Çocukluðumda ne zaman yaðmur yaðsa, ardýndan gökkuþaðýnýn çýkacaðý aný sabýrsýzlýkla beklerdik… O rengarenk kuþak, gökyüzünde belirir belirmez çýðlýk çýðlýða bütün renkleri paylaþmaya çaðýrýrdýk: “Sarý benim olsun!”…”kýrmýzý da benim!..” “Hayýr, kýrmýzýyý ilk ben gördüm, o benim rengim!..” Çocukluk iþte… neden, niçin çýktýðýný bilmeden, doðanýn bu güzelim süsünü bize sunulmuþ bir armaðan sanýrdýk… Ayaklarýmýzýn ucunda zýplayarak, bir ucundan yakalayýp yeryüzüne indirmeyi düþlerdik. Ama inmezdi bir türlü… O’nu ilk görüþte sergilediðimiz çýlgýnlýk, bir süre sonra yerini derin bir sessizliðe býrakýrdý… konuþursak bu Kafdaðý’nýn ardýndan gelen Zümrüdü Anka kuþunu kaçýracaðýmýzý sanýr, çýt çýkarmazdýk… Acaba nerede baþlar, nerede biterdi?.. Ucu bucaðý var mýydý?... Gökyüzünden yeryüzüne kucak açan bu sihirli kuþaðý kim boyardý her yaðmur sonrasý?.. Çocuk aklýmýz yetersiz kalýrdý bu sorularý cevaplamaya… Ama O’nun bize bir þeyler söylemeye çalýþtýðýný hissederdik:

“Bakýn çocuklar, ben her yaðmur sonrasý mutlaka çýkmam. Benim doðuþum Güneþ’e baðlý… Öncelikle Güneþ, gökyüzünün yaðmur olmayan yanýnda bulunacak ve yüksekliði gökyüzünün yarýsýndan az olacak… Ýþte bu þartlar bir araya geldiðinde güneþ ýþýklarý yaðmur damlalarýna düþer ve yaðmur damlarlý da prizma iþlevi görerek, benim renklerimin oluþmasýný saðlar… Bir yerde ben Güneþim, ama Güneþ’in görünmeyen yüzüyüm… Siz O’nu hep, parlak sarý bir ýþýk olarak görürsünüz. Aslýnda O, yedi an renkten oluþur ve bu renkleri ben yansýtýrým yaðmur sonrasýnda. Bakýn benim renklerime!.. Bakýn da, nasýl uyum içinde birleþip, tek bir renk olarak size gökyüzünden gülümsediðimi görün… Haa!..bir de benim nerede baþlayýp, nerede bittiðimi büyüklerinize mutlaka sorun…”

Birgün sordum büyükbabama, gökkuþaðýnýn nerede baþlayýp, nerede bittiðini…Bana þu masalý anlattý: “Rivayet odur ki, gökkuþaðýnýn yere deðen ucunda bir altýn para varmýþ… Bu öyle bir paraymýþ ki, bulanýn elinde sürekli çoðalýr ve onunla insan her istediðine kolaylýkla sahip olabilirmiþ… Zor olan gökkuþaðýnýn ucunu bulabilmek… Bu masalý dinleyen bütün çocuklar gökkuþaðýnýn ucunu bulmanýn yollarýný ararlarmýþ… Ýçlerinden kararlý ve gözü kara olanlarý, hiç engel tanýmaz yollara düþerlermiþ; gökkuþaðýnýn ucunu ve ucundaki altýn parayý bulmak için… sen de tüm yaþamýn boyunca, o altýn parayý bulmaya çalýþ olur mu?..”

Büyükbabamýn anlattýðý masalý ve verdiði öðüdü aklýmdan hiç çýkarmadým… Gökkuþaðýnýn bana söylemek istediklerini de…Sanýrým o altýn parayý buldum: Eþim, oðlum, iþim…

Siz gökkuþaðýnýn masalýný henüz çocuðunuza anlatmadýnýz mý?..

Mutlaka anlatýn olur mu?...