hýzlý giden bir trene binip geçmiþe doðru yola çýktým..zaman çoktan geçmiþti gece yarýsýný...bir internet sitesinde konakladým önce...kimileri rumuzlarýnýn arkasýna saklanmýþ, kimileri çýrýlçýplaktý..ben de çýplaklar arasýndaydým...yani adýmla, sanýmla,kimliðimle...isteyenler adresimi bile öðrenebilir, kapýma kadar gelebilirlerdi. kimden, ne için saklanacaktým!..ben,bendim!..sýradan biri!.. tam bunu düþünürken adýyla, sanýyla yüreðini þiire adamýþ birinden bir mesaj geldi:

aynen þunu yaziyordu mesajinda: ”... min þiiri altina yazdiginiz yorum çok güzel ama neden ... yerine ... dediniz hocam! " ( bu hoca kelimesine hiç aliþamadim ya, neyse!) açikçasi bana rumuzlarý karýþtýrdýgýma dair uyarýda bulunuyor, yanlýþýmý düzeltmemý istiyordu..hem de çok kibar olarak!..”aferin!..” deyip hemen taarruza geçtim. daha dogrusu kendimi attým hýzla giden tren penceresinden...her yerimin kýrýlmasý, kanlar içinde kalmam gerekiyordu fizik kanunlarina göre..nerde!!!..aksine,düþüþüme hazirlanmýþ bir hamaga yuvarlaniverdim sanki, hiçbir yerime hiçbir þey olmadi..sapasaglamdým bu yaþýma ragmen..gönlüm gepgençti ve düþtügüm yerin az ötesinde salkým salkým dallarý olan yemyeþil bir sögüt agacýnýn dibine oturup iki satir þiir karalamak istiyordu ya caným; yar üstüne!..oysa ne yar vardý, ne de bende yare yarenlik edecek yürek!..geçmiþti zaman,gölgeler uzamýþtý iyiden iyiye bir yerlerde, burada geceydi ya zaman...iþte o bir yerleri düþünmek salaklýk olurdu þimdi..ben en iyisi sabaha yakýn olan bu zamanýmý iyi deðerlendirmeliydim..hazýr kendim gibi bir çiplaga rastlamýþken, dokunmaliydým ona: aynen böyle yaptým.

o özlediðim,lakin bir türlü dibine oturamadýðým söðüt aðacýna inat, oturdum dört bacaklý kuru sandalyeye..bacak bacak üstüne de attým ve gezinmeye baþladý parmaklarým tuþlar üstünde...neler mi karaladým ekranda? tabii ki kendimi savunacak bahaneler ürettim, bunlarý yazdým. sözde iki cümle bir þey yazacaktým ya, yazdýkça uzadý da uzadý...sakýz mübarek!..öyle bir dalga geçtim ki kendimle; arada bir gülerek patlattým bile bu sakýzý...sanýrým sesini o çýplak çet arkadaþým da duymuþtur..kesinlikle duymuþtur!.duymamasý için bir neden yok çünkü! Öyle yakýnýz ki birbirimize, aramýzda sadece cam bir duvar var! beni bildiðine, gördüðüne, duyduðuna emin olmasam kalkýp giderdim sandalyemden...binerdim yeniden penceresinden düþtüðüm trene, baþka bir sanal sayfada çok arar bulurdu beni! ne kaçmak geçti içimden, ne de yakalanmak aslýnda...o ekranda, ben sandalyemde öylece yazýþtýk durduk..bir nevi zaman öldürmenin ta kendisiydi bu ve çocukçasý!..zaten ben sanal alemin sihrini buna baðlayan biriyim ne yalan söyleyeyim...gerçekte konuþamadýklarýný, söyleyemediklerini, ayýp saydýklarýný bile konuþabiliyorsun burada..hatta sanal sex olaylarýna bile rastlayabiliyorsun..nasýl bir þeyse bu! neme lazým, ben adýný duydum sadece bu türlü sex’in!..benim kriterlerime uymadýðý için yapýlan teklifleri geri çevirdim hep!..iyi de yaptým vallaha!..eðer genç olsaydým, bir de bekar, böyle bir þeye kalkýþýr mýydým bilmiyorum! sanal alemin artýsý olarak deðerlendirirsem evet, eksisi olarak deðerlendirirsem hayýr olurdu kesinlikle cevabým. iyi ki biz gençken böyle bir seçenek yokmuþ! dua ettim içimden...

konu daðýldý galiba? Siz bilmezsiniz, bilen bilir!..ben hep yaparým bunu!..merdivenleri basamak basamak çýkmak dururken atlayarak çýkmak huyumdur...arada bir geri basamaklara da bastýðým olur ya, düþmemek için korkuluklara tutunurum o zaman...içine düþtüðüm durumdan kurtulmak içinse görmeyin ne hallere girdiðimi!..bazen kelebek olurum, bazen atlet! kimi zaman da yengeç!

ne diyordum!

bana mesaj yazan kiþiye “hiþt! ne dolaþiyorsun buralarda, vururlar seni!” diyerek baþladým karþý mesajýmý yazmaya..sonra da güldüm!..önce iki nokta üst üste koydum, ardýndan parantezleri dizdim yani! aynen böyle :))))))”bak” dedim sonra “ben yaslý bir ögretmenim, beni anlaman için senin de ögretmen olman gerekiyor tamam mý? çünkü ögretmenler çocuktan sayýlýrmýs cumhuriyetten önce, sahitlikleri bile kabul edilmezmis! keske hiç degistirmeselerdi bu kuralý! ben hem ögretmen,hem çocuk kalsaydým keþke”dedim, iyi geceler dileyip, sevgiler sunarak bastim gönder butonuna...

Ne yalan söyleyeyim yanýt beklemiyordum...bir þiiri týklayýp okumaya baþladým sesli olarak...sessiz olarak okuduðum þiirden bir þey anlamýyordum çünkü...okuduðumu dinlemeliydim...böyle yapmazsam þiirin özüne inemez, bir þey anlamazdým...þiir öyle güzeldi ki, kendi yazdýðým þiirler çirkinleþiverdi birden ve bir daha þiir yazmamaya karar verdim...tam bunlarý düþünürken yeni bir mesaj düþtü sayfaya..açtým, o çýplak arkadaþtandý. ”evet hocam ben bir öðretmenim..sizi çok sevdim ve sýcak biri olduðunuzu hissettim. çocuk olsaydýnýz neler yapardýnýz” diyor, yanýtýmý beklediðini yazýyordu mesajýnda...
akýllý biri olmalýydý ya da avcý! yalancýnýn biri yani!..olsundu, hoþuma gitmiþti onun açýk yürekliliði...çekiniksiz yazmaya karar verdim ve baþladým bombardýmana!..aklýma ne gelirse...nasýlsa zamaný tersine çevirmek mümkün deðildi. nasýlsa çocuk olamayacaktým. nasýlsa gem vuramayacaktým hayallerime, anlatmalýydým..böyle de yaptým..

“1, 2, 3....hazýr mýsýn? saklan bakalým sipere!” diyerek baþladým mesajýma..ve devam ettim:” çocuk olsaydým keþke!..hep çocuk olarak kalsaydým...deðiþmeseydi yasalardaki yerim,büyümeseydim. bu aklýmla neler yapardým neler...mesela sakýz çiðnerdim þaklata þaklata...durmadan þeker, çikolata isterdim annemden babamdan...kuþlarý öldürürdüm sapankayamla, uçamadýðým için...çiçekleri yolardým benden daha güzeller diye...aðaçlara çivi çakardým kurusunlar, büyümesinler, bana arkadaþ olarak kalsýnlar diye...komþu oðluna mektuplar yazardým yasaklara uymayarak. gider elinden tutardým, koluna asýlýrdým, uzanýp öperdim yüzünün her yerinden...hadi beni kaçýr derdim nereye olursa olsun!..gider bir çayýra uzanýrdým onunla yüzükoyun...saklambaç oynardým kýz-oðlan karýþýk...öyle bir saklanýrdým ki, beni bulanla evlenirdim bir çocuk oyununda...düðünümün tam ortasýnda sopa atlara binen süvarilerin gelip kaçýrmalarýný isterdim beni bir kral oðluna eþ olayým diye...ama ben istemezdim onu ve saraydan kaçardým sevgilimin yanýna...sayamayacaðým sayýda çocuðumun olmasýný isterdim bir de! çýplak dolaþýrdým yeni doðmuþ kedi yavrusuna inat!...farelerle oynardým. Bir yýlan beslerdim koynumda, zehirli, herkesi soktururdum..."

vay be!..kendim bile þaþýrdým yazdýklarýma..dilime "cik cik.cik cik cik de ötüyor kuþlar" adlý okul þarkýsýný iliþtirdim..içimde garip, hafif bir rüzgar...dinledim, dinledim, dinledim..ve.týkladým "gönder" butonunu...

çýktým netten...yataða girdiðimde hala gülüyordum...

uyumuþum.....

düþümde o çocuk þarkýsý...CÝK CÝK CÝK.....CÝK CÝK CÝK CÝK DE ÖTÜYOR KUÞLAR.....

yaþarken aðlamalara söyleniyordu durmadan.....o söðüt aðacýnýn dallarýnda, bir yýðýn çocuk yüzlü kuþ tarafýndan....