emik!..

bilir misiniz bunu? bilmiyorsanýz, anttayým mý?

bizim kuþak (köylerde)beþiklerde geçirdi bebekliðini!..baðýrdak denen þeyle hem bacaklarýmýzý, hem de kollarýmýzý baðladýlar, sýmsýký!.uyuyalým diye sallarlarken yere yuvarlanmayalým diye böyle bir yöntem buldular...iþte buradan gelir, bizim sallanarak uyuma alýþkanlýðýmýz!.😀

bazen birileri sallar, bazen doða!.

dedim de; emikti aslýnda anlatmak istediðim. annem anlatýrdý, ben ondan duydum.

unu az yaðla kavurup,bir tülbent içine, bebeðin aðzýna girecek büyüklükte çýkýn yaparlarmýþ. onu saðlam bir iple beþiðin üst kolonuna baðlarlarmýþ. özellikle anne daðda, bayýrda, bostanda, tarlada çalýþýrken bebeði emanet ettiði kiþi, bu çýkýný meme gibi bebeðin aðzýna verirmiþ. eli, kolu, bacaðý baðlý bebekçik bunu meme zanneder emermiþ!..

bana da vermiþler bu emiði!..

þimdi düþünüyorum da; ya baðýndan kopup boðazýma kaçsaydý, ne olurdum!..kesinlikle boðulup ölürdüm!.gerçi, yaþýyor olmak baþka tür ölümdür de; bunu anlamak için doðanýn bizi salladýðý yerlere bakmak, görmek gerekir diye düþünüyorum!.

ha vardýk,ha yoktuk!.ne vardý bu ikisi arasýnda!.kýsacýk bir çizgi, bir güzel an, bir gülüþ, bir tene dokunuþ, biraz çiçek açma, biraz gözyaþý!.

insanýn “ ah be dünya, sen ne abuk sabuk þeysin” diyesi geliyor ya; aldanýp,onunla birlikte yaþayýp gidiyoruz!.

kimimiz sallayarak
kimimiz sallanarak
aðzýmýzda emik!..