Hiçbir silüet hayatýnýn kendi arenasýnda dövüþmüyor, kendi aynasýnda kendine gözükmüyor. Sahte yaþamanýn sýrrý bu olmalý,ve sahte ölmenin.

Yaðmurlu akþamlarý hatýrlatýr bu koþuþturmalar,bir taraftan aþk vardýr yalnýzlýðýn ceplerinde diðer yandan ayrýlýðýn hüzünlü bakýþlarý.Sonunu düþünmeyen her beden mutlaka bir sahil kýyýsýnda martýlarý çekmiþtir kendine doðru.

Kaldý ki martýlar özgürlük deðildiler gecenin koynunda. Adým adým ilerlerken þehrin sessizliðinde düþüncelerle boðuþan bir benliðin sahtelik daðýtan yanlarýna gömüldü bu beraberlik.Hiç olmamýþken olmak ve yaþamak gibi haritanýn suskun,tenha bir köþesinde.

Koskoca bir sonbaharý söküp aldý bu aþk bizden. Çekip gitmenin yarasý henüz kabuk baðlamamýþken. Kalakaldýk öylece. Hep uzaklara daldý gözlerin,nokta kuþlarý saydýn biliyorum gözyaþlarýný silerken.

Ormanýn derinliklerinde kendi haline gürültü yapan bir þelale gibi akýp durdum birbaþýma.Kavuþmayý bilemeden ayrýlmanýn hesaplarýna düþtük iki ayrý aþkýn ummanýnda.

Çocuklarý bu yüzden göremiyorum sokaklarda artýk. Havanýn soðukluðu ayrýlýðýn neþteri gibi daðlýyor yüreðimi.Biopsi iðnelerinden hayatýn acizliðine düþüyorum. Sýnýr diyerek tabir edilen son noktanýn imkansýzlýðýný bir yük gibi taþýyorum omuzlarýmda.

Yüreðim desen çoktan terketti beni.Bir sen kalmýþtýn, nihayet sende gidiyorsun bilmediðim uzaklara. Yolun açýk olsun. Yolum açýk olsun.

Her sabah en çok sevdiðim radyo programýndan yükseliyor günaydýnlar.Gün aydýn biliyorum ama ben halen gecedeyim yaþadýklarýmla.Zifiri bir karanlýðýn matematiksel hesaplarýný yapýyorum kafamda. Topluyorum yaþananlarý, çýkarýyorum, bölüyorum aþký,çarpýyorum yokluðunu buz kesen duvarlara.

Geriye bir ben kalýyorum senden. Sevmediðim,hiç sevemediðim bir benle baþbaþa yaþamaya mahkum ediliyorum.

Gitmelisin o zaman,arkana bile bakmadan,tek bir kelime söylemeden gitmelisin uzaklara. Kal desemde benim için kalmayacaksýn yaþananlardan sonra.

Bu yüzden sana gitme diyemem. Hiç olmazsa hiçbir þey söyleme benden yana. Çünkü ben,seni sevmiþtim demeden asla ölemem.