Sen hayatın bir ucundasın,ben bir ucunda. Düşüncesiz,ezbersiz ve hiçbir acıdan geçmemiş bir şekilde değil. Sevdiğini asla bulamayacaksın hayatında ve sevdiğin seni hiçbir zaman değerini bilerek sevmeyecek. Bir dönme dolap gibi göbekten bağlanacaksın kendi ekseninde dönüp durduramadığın hayatına.

Zaman sıkılarak avuçlarına hatalarını getirecek geçmişinden. Hazır olmadığın ilişkilerin yükünü sırtlanacaksın. İlk görüşte değil son nefese dek sürecek dediğin kelimelerin esaretini yaşayacaksın. Tadını almaya çalıştığın tebessüm aranmak, bekletmek, terk edilmek üçgeni içinde tutsak edecek seni.

Bağlılık duyduğunu hissettiğin anda bile gizliden gizliye aldatacaksın sevdiğini. Bağımsız olduğunu sanacaksın, yinede yüzüne bakmaktan utanmayacaksın sevdiğinin. Aşkın yüreğinde bıraktığı izleri silip atamayacaksın. Mantık ölecek gözlerinin önünde,yüreğinin aşk büyüten bölgesinde fırtınalar kopacak ve hiçbir şey senin umurunda bile olmayacak. Sen halen daha kendimim diyeceksin kendini tanıtamadığın hayatına.

Aynı yolu başkaları da deneyecek,sen geleceksin, oturup hepsinin karşısına bu yaptığınız diyeceksin, yakışır mı yüreği ile seven bir sevdalının adına. Kendin yapacaksın ki anlamı olacak. Kimsenin kimseden farklı olmadığını anlayacaksın.Tutkuların kendi ellerinde boğulacak,kimse paylaşmayacak senin yaralı benliğini,duygularını kimse senden daha iyi dizginleyemeyecek.

En çok kendine ihtiyacın olacak.Anlatmayacaksın aşkı,yaşayacaksın sınırsızca. Çabalayacaksın bu uğurda dediğin zamanları alıp ta okyanusun en derin bölgesine fırlatacaksın. Kimi inandıracaksın sevişmediğine bir kere bile. Kimi yalanlayacaksın hiç sevişmemiş diye. Sen utanır mıydın sahi, günü gelecek utanacaksın.Hep birileri gelip oturacak karşına,yepyeni hikayelerle,yepyeni hayatlarla, dertlerle, ve bin bir sorunlarla.Bu hayatta hiç mutluluk yok mu diyeceksin,mutlu olan bir yürek.

Dipsiz bir kuyudan sürekli görebildiğin masmavi bir gökyüzü tükenecek.Yitirdiğin hiçbir şey geri gelmeyecek. Dünyanın en şanssız insanı olduğunu söylerken bile en şanslısının da yine kendin olduğunu anlayacaksın. Her şeyi bir kenara koyup ta bilinçli olarak düşünebileceğin tek şey kalacak sana.

Öğrendiğin kadar yaşayacaksın.Değer verdiğin kadar ayakta kalacaksın.

Ömrün seninle tükenecek,senin dışında yaşanan bir zamanın,senin içinde hiçbir hükmü olmayacak.
Ezberlediğin ve her gün görmeye alıştığın caddeleri, sokakları şehrin düşük voltajlı ışıklarında sorgulayacaksın.
Hazırlıksız kaldığını,çaresizliği nefes ettikçe bilecek, ve hayrete düşüp,ben bu değilim diyeceksin.

Aynalardan saklanamayacaksın,nereye kaçsan mutlaka yakalanacaksın.Kendi kendini onaran her yaranın bir sebebi olduğuna inanacaksın.

Hesapların,denklemlerin döngüsünde çırpınacaksın hayata hep bir adım fazladan ve dahası çevrende hep birilerinin olmasını isteyeceksin. Birileri seni ne kadar isteyecek,hiçbir zaman bunu göremeyecek, anlamayacaksın. Her durumda tükenip gideceksin.

Sen hayatın bir ucunda,ben diğer ucunda kalacağız mevsimsiz.
Yüreğine mıhlanan sevdamı asla bilemeyeceksin.