Aklıma bir şey gelmiyor şu ara. Tarifsiz duygularla boğuşma zamanı belki de. Fakat tam kündeye getirecekken tekrar ayağa kalkmalarına mani olamamak gibi bir engelim var.
Tarifsiz duygular kazanmış sanki duygular hükümdarlığındaki taht kavgasını, nereye baksan nereye dönsen hep karşında; ve kaybetmiş, kavgadan düşmüş aşk, sevgi, sevda... İçlerinden gelen her şeyi yapan, ferman dinlemeyen bütün duygular esiri olmuş tarifsizliğin ve karmaşanın...Bütün dünya karşı sanki her şeye, ne yaparsan karşına dikilecekler gibi, esaret kötü şey! Yaşayamamak daha da beter, hele bir de yaşayıp da görememek var, onu zaten saymıyorum...
Bilinmezliğin kapladığı karanlık bedenimde, tıpkı bir yıldız gibi parıldayan yüreğim ve acılar içinde kaybolmaktan kurtulamayan sevilerim, ölümün soğukluğu vurduğunda içimden geçirdiğim derin hislerim, ansızın çakan bir şimşek edasıyla vurup tüm organlarımı darmadağın eden yok oluşlarım, anıların arasında kaybolduğumda beni orada bulup gün ışığına çıkartan ılık nefesinle sen, kraliçem, kadınım, her şeyim...
Biliyorum bir gün seninle o bir türlü birleşmeyen, birleşemeyen yollarımız kesişecek, işte o zaman kurtulacağım karanlıkların bedenimi istila etmesinden, artık kaybolmayacak parlayan yüreğimde sevilerim, ölümün soğuk nefesi vurmayacak ve açığa çıkmayacak bir daha içimden geçirdiğim derin hislerim. Artık şimşekler çakmayacak yağmurlar yağmayacak, bedenim tek parça olacak ve sen kraliçem, sen ve ılık nefesin hep yanımda olacak...