Ne zaman kendimi yalnız hissetsem, canım sıkılsa albümleri karıştırmak geçer içimden… Eski fotoğrafları bir bir elden geçirip, onlara dokunmak isterim. Daha o an hüznüm dağılır, yerini tarifi imkansız bir sevinç alır… Kolay mı onca dostumla, sevdiğimle, yakınımla birlikte olacağım… Yitirdiğim annemi, babamı göreceğim… Kardeşlerim, akrabalarım, arkadaşlarım hatta öğretmenlerim gelecek gözümün önüne birer birer… Hiç üşenmez her bir fotoğrafı tek tek incelerim…

İşte çocukluk resimlerim!.. ne kadar da çelimsizmişim o zamanlar… ya şuna ne demli: Annem, babam ve ben… En çok da bu resim hoşuma gider. Nasıl da gururla bakıyorlar bana… hiç incitmediler beni. Hep destek oldular… Umarım ben de onları incitmemişimdir… (Ama öyle olmadı zaman zaman…) Öyle özledim ki onları…

İşte öğrencilik yıllarımdan kalan bir anı… Sınıfça pikniğe gittiğimiz gün çektirmiştik bu fotoğrafı… Gözlerimiz ışıl ışıl… Kim bilir şimdi nerelerde bu fotoğraftakiler?.. Hiç arayıp sormadım onları… Biraz vefasızım galiba. Ama onların da suçu var. İki satır mektup yazamazlar mıydı?.. Nerede ve nasıl olduklarını telefonla olsun duyuramazlar mıydı?.. Yine de kızamıyorum onlara… Nasıl kızarım ki, paylaşmayı, arkadaşlığı, mücadeleyi, ayakta kalabilmeyi öğrendim onlarla birlikte…

Ve evlilik fotoğraflarım… Eşim de ben de ne çok zayıflamışız o dönemlerde… Her işe kendimiz koşturmuştuk… Doğru-dürüst eşyamız bile yoktu ama mutluyduk… Ben kendi adıma hâlâ da öyleyim… İyi ki seni seçmişim sevgili eşim… Hep yanımda oldun güç verdin, destek verdin… Seni zaman zaman kırdımsa, üzdümse beni affet!.. Bunu evimizin neşesi, gururumuz oğlumuz için yap… Bak nasıl da mutlu her resimde… Albümde en çok sayfayı ona ayırmışız… Umarım O’nu güzel bir gelecek bekliyordur… İçim rahat. Biz üzerimize düşeni fazlasıyla yapıyoruz ve yapacağız da… Bütün çabamız, üreten, çalışan, işini, eşini ve çevresindekileri seven bir birey olması… Ülkesi, ulusu ve tüm insanlık adına güzel şeyler düşünebilmesi…

Hayret içimin sıkıntısı birden bire geçti!..

Size kendi fotoğraflarımı anlattım ama, başka albümlerdeki resimlerin çok farklı olduğuna inanmıyorum… Kişiler başka başka olsa da, yaşananlar, hissedilenler üç aşağı beş yukarı aynı değil midir?..

Ne dersiniz?..