--------------------------------------------------------------------------------

KÖYDEKİ FISILTI
Hayatın mercimek tanesi kadar değerli olduğunu düşündüğümüz zaman dünya’nın ne kadar anlamsız olduğunu bildiğimizi zannederiz.
O köyde iki şeyi,iki insanı yada adı her neyse...
Rasyonel,gerçek, hayalci olmayan tüm duygular sizlere sesleniyorum.
Zaten sizlerin ben olduğunu biliyorum.O halde haykırıyorum: Beni yalnız
bırakın!
O köyde iki simayı,iki adı yada adı her neyse...
Ben aşık olmak istemiyorum.Ama beni aşık etmişlerdi.Neye olduğunu biliyor musunuz?
Daha fazla körelmeye ,daha fazla üzülmeye belki de daha fazla acı çektirmeye.Evet, ben bunlara aşıktım.Ve başkalarının duygularımdan bahsetmesinden,insanlara güven vermekten ve kardeş olmayı bana benimsetmiş olmalarından .Ben kardeş,güvenilir değilim.Duygularımda yok sadece bildiğim bir şey o da hiçbir şey ...
O köyde farklılığı ,aldanmayı sevecektin yada adı her neyse...
Aldanmayı öğrenmiştin.Çünkü bana yakınlarım öğretmişti.Ama hala benim yakınlarım ve hala onlarlayım.
Ne öğretmişti sana bu kişiler anlatmak ister misin?
Dur! Ağlamayı bahane edemezsin.
Zaman şu an hızlı ne söyleyeceğini sakın seçme .Ağlamayı da kes artık . Sen anlatmıyorsan ben anlatırım.Uzun köy yollarının senin için önemini ağlarken gözlerinin altında oluşan kızarıklıklardan anlıyor ve sana yani kendime acıyorum.Ağlamam da bitmişti zaten.
Zeytin kokulu yolların en uzunuydu.Sen karşındaki insanın ne hissettiğini bile bilmeden duyguların varmışçasına kesintiye uğramış hayallerde yaşadın.Karşına her vakit sonuçlar çıkacak ve sen her seferin de üzüleceksin.Bir daha tanımayı ve anlamayı bilmeden o zeytin kokulu yollarda ilkbaharı yaşarcasına sonbaharda yere düşen yaprakları toplamaya çalışma sen aldanmayı sevemezsin
O köyde adı her neyse denilmeyecek kadar şirin bir kızı ve kendini tanımıştı.
Neyin içinde olduğunu bilmeden yaşıyorsun. Hadi kendine yasak koy sansürle kendini yapamazsın değil mi ? ne vardı biliyor musun ? kısıtlama koyamazdın kendine eğer bunu yapsaydın onu temelli kaybedecektin onu kaybetmek istemiyordun. O güzel yüze anlam katan senin için ufak sayılabilecek o kahverengi gözlerden mahrum kalamazdın.Acıyı istese de onu yaşatmak istemiyordu.Aynı şeyleri biliyordunuz ve onları aynı anda konuşmak istiyordunuz.Güven sağlıyorsun her zaman ki gibi ama onun senin ona güvenmediğini belli etmekle konuşma dilinize saygısızlık ediyordunuz.Duygularını anlattığı ilk gün çok sevinmiştin.Buruk bir sevinmeydi ama olsun onun duygularına aşık olmuştun.Şimdi ise kendisine ve senin ellerini kırarmışçasına sıkmasına ihtiyacın var.
Ahmet Altan’ın sözlerini ona iki kere söylemiştin.Bir kere daha söyle ‘Hayatta ummadığın anda karşına bir bayan çıkar ve senin tüm çehreni değiştirir.’işte sen bu bayansın,kendine yardım et ve benim ol.Çünkü ben seni yaşamak istiyorum.Senin beni tam olarak ne zaman seveceğini bilmiyorum.Ama zeytinyağı fabrikasından çıkan kokuya ne zaman aşık olursan bana da o zaman aşık ol ki ben bunu anlayayım.Yoksa hiç anlayamayacağım.
Ben şu kısa zaman içerisinde o fabrikadan gelen güzel kokuya alışmaya başlamıştım.
O köyde kaybetmekten sıkılmayı ve kazanmak istemeyi, yaşanılanları hatırlamayı ve korkmayı ve sen o köyde kendini sevmeye zorlarken gerçekten aşık olmak ne demek onu öğrenmiştim.