Bu gece de gözlerim kaydý,
dayanamadým baktým...
Sýra sýra dizilmiþ,
beni söylemiþ gibiydi yýldýzlar...
Bir þiir gibiydiler hepsi;
“son gecem olsa da görsem” diye,
hasret ve özlemle,
bir de tutkuyla baktým hepsine...

Tüm ferasetimle dikildim cumba dibine;
Kanýmý damýttýðým
gecelerden biri daha ipil ipil akýyor.
Görüyorum!
Görüyorum;
beynimden dökülen her cümleyi,
kalbime akarken görüyorum.
Kalbime akýttýðým her satýrý savururken yýldýzlara...

Bu ne zor bir gece...
Bu nasýl uyku aralýðý;
rüyalarýmdan yýrtarak
evren kabuslarýna tutulup da
yakarcasýna bedeni, eritircesine cismi...
Her söylediðim yanký olup neden geri geliyor,