Bir zamanlar sen küçücük bir tohumdun, þimdi kocaman aðaçsýn. Sana sýrtýmý yaslýyorum. Sana en huzurlu, en güven dolu yaslanýþýmla yaslanýyorum.. ve seni seviyor, seviyorum. Seni sevginin o en kesif, en koyu hâliyle, babacan ve müþfikâne seviyorum.

Avucumda birkaç kiþiydiniz size annelik eden topraðýnýzýn yarýðýna düþmezden önce. O yarýk size muhtaçtýr, sizin ona olduðunuzdan çok daha fazla hem de. Ona anlam katan sizlersiniz, siz olsaydýnýz anneniz olmazdý.

Pek kültürlü ve ukalâ bir arkadaþým anlatmýþtý: Tabiat Ana da dediðimiz bu Toprak Ana hazretleri Hititler’in ana tanrýçasý Anna’dan baþkasý deðilmiþ. Hani “anne” diyoruz ya, bu, hazretin isminden baþka birþey de deðilmiþ. Bu þiþko kadýn size muhtaçtý, öldü gitti. Ondan önce ve sonra daha nice tanrýlar da Zaman’ýn üzerinden geçip, geçip gittiler.

Þimdi sen bu bereket saçtýðýn toprakta köklerinle hâkim, dallarýn ve gölgenle hâmi, bütün azametin ve þerefinle hüküm sürmektesin. Artýk bütün gerçekliðinle, verimliliði ve heybetinle VARsýn. O yarýða benim elimden düþtün... ama belki de benden önce bile tohum halinde ve bir fikir olarak da olsa vardýn. Ve dallarýnýn ve yapraklarýnýn ve meyvelerinin hepsi birden o minicik tohumdu ve hepsi BÝRdi. Artýk herbiri BÝRÞEY ve –ölüm mukadder- hepsi senden ayrý ayrý ölecek. Bir aðaç olarak doðdular, dal, yaprak ve meyve olarak ölecekler. Ben seni o yarýða býraktýktan sonra senin kendini gerçekleþtirmene engel olamazdým, sen de onlara olamazsýn. Çünkü onlar da senin gibi, senden baðýmsýz olarak VARlar.

Sana yaslanýyor, yaslanýyorum. Bütün damarlarýný sýrtýmda hissediyorum. Özsuyun benim de içimden geçip gidiyor ve ta yukarýlara yükseliyor. Seni görenler farkeder, tanýyýp diðer aðaçlardan ayýrdeder, þekline þemâline bakýp tanýmlar ama ben seni iþte böylece BÝLÝYORUM. Çoklarý bunun ayýrdýna varamazlar. Tanýnan ve sevilen deðilsin benim için yalnýz, BÝLÝNENSÝN de ayný zamanda anladýn mý... Senin dallarýnla ben de göðe uzanýyorum, köklerinle topraðýn derinliklerine süzülüyorum. Seninle birlikte ben de büyüyorum; büyüyüp geliþmemizin sýnýrý yok, durduðumuzda öleceðiz biliyorum. Öldüðümüzde durmuþ olacaðýz. Sana bakýyorlar.. Ama ancak GÖRMEYÝ baþaranlar senin durmadýðýný, DURMADIÐINI anlýyor.

Hava güneþli veya güneþsiz olabilir, rüzgârlý veya sakin, gökyüzü bulutlu veya açýk, aydýnlýk veya karanlýk, toprak nemli veya kuru, ýlýk veya soðuk, yanýmýzda baþka birileri var veya yok... BÝRLÝKTEYÝZ ve YAÞIYORUZ biz. Ayrý ayrý birer DEÐERiz. Birgün belki ayýrý düþeriz. Bu birlikteliðimizi bozar mý.. bozmaz.

Ban senin babaným ve senden bir þey istemeye hakkým var: SANA RAÐMEN yaþamaya çalýþanlara SENÝNLE BÝRLÝKTE yaþamayý öðret.