BEN BİR PAPATYAYIM

Ben kırda yaşayan bir papatyayım,
Sonbaharda dinlenir, ilkbaharda doğarım,
Büyürüm, upuzun olur ince belim.
Gün gelir kuşlar konar yapraklarıma,
Onlarla söyleşirim gizli gizli.
Çimenler benim yatağım olur,
Ay ışığı ise yorganım.

Ben bir papatyayım düzlükte açan,
Yanakları bembeyaz,
Yüreği ise kocaman.
Sabah olunca gün ışığıyla uyanan,
Akşam olunca ay ışığı ile kucaklaşan,
Rüzgârın sesiyle raks eden,
Yağmurun suyuyla sulanan,
Kır çiçeklerinin arkadaşı,
Bulutların ise yoldaşı,

Ben bir papatyayım Akdeniz’de açan,
Yeşil bir kilimdir, benim yuvam,
Toprak anam olur,
Yağmur ise babam,
Yıldızlar ise sırdaşım,
Ben bir papatyayım Akdeniz de açan.

Bir gün koparacaklar beni dalımdan,
Gideceğim, bilinmeyene doğru…
Belki hediye olurum, çiçek sepetinde,
Belki de güzel bir düğün tacı,
Kim bilir?
Belki de çelenkte olacak yerim,
Son yolculuğuna uğurlayacağım,
Kendimle o yolcuyu…