Geçen hafta İstanbul'daydım. Gerek iş, gerekse biraz tatil olsun diyerekten, dolaştım şöyle bir.

Trenden iner inmez Beykoz'da aldım soluğu. Sabahın yedisi olduğundan olacak ki sokaklar bomboştu. Hava sıcak, bir o kadar da temizdi. Bende bunu fırsat bilerek, güzel bir kahvaltı yaptım boğaza karşı. Sonra da Ortaçeşme'ye doğru yürüdüm. Yol boyunca oltasını sallayan balıkçıları, yürüyüşe çıkan insanları izledim. Burası bence İstanbul'un en güzel, bozulmamış mekânlarından biri. Ne zaman fırsat bulsam, çantamı aldığım gibi burada alıyorum soluğu. Hele de Anadolu Kavağı'nın orası tam anlamıyla bir köy. Bir de bu sahillerde, balık ekmek muhabbeti var ki o da ayrı bir zevk.

Burada birkaç saat dolaştıktan sonra artık gezme faslı bitti, şimdi iş zamanı diyerek kendim için güzel bir ev bakmaya başladım. Ortaçeşme'den Çengelköy'e kadar ki hat üzerinde emlakçılara uğradım. Yaşayabileceğim sakin, temiz, kutu gibi bir ev arıyordum. Ama bulamadım. Birkaç emlakçıya telefon numaramı bıraktıktan sonra Çengelköy de mola verdim. Burada ki meşhur Çınaraltı'nı bilmeyen yoktur. Burası, kızlarla sınavlardan sonra uğradığımız güzel bir mekân. Gerek temizliği, gerekse, yeri açısından harika. Bir bardak çay da burada içtikten sonra vapurla Eminönü'ne doğru yola çıktım. Yol boyunca, aç martılara simit atarak, onların kanat çırpışlarını izleyerek, son iskeleye ulaştım. İstanbul'da ki en güzel şeylerden biride, vapurla karşıya geçmek olsa gerek… Martıların beyaz kanatları, çayın tadı ve simidin lezzeti daha bir başka oluyor sanki.

Eminönü'nden tramvayla Zeytinburnu'na, oradan da Sefaköy'e doğru ilerledim. Sefaköy'e ulaştığım zaman saat altı olmuştu. Armoni Alışveriş Merkezine uğrayıp, biraz alışveriş yaptım. Buradaki fiyatlar çok uygun. Özellikle sezon sonu olan ürünlerde, fiyatlar çok cazip.

Saat yedi sularında, havanın serinlemesini fırsat bilerek, kültür merkezine doğru yürüdüm. Çünkü akşam Tuluyhan Uğurlu ile Mehteran konseri vardı.

Saat sekiz gibi bizi içeri aldılar. Yarım saat sonra, rötarlı da olsa konser başladı. İlk başta Tuluyhan Uğurlu ve grubu çıktı sahneye, iki parça seslendirdikten sonra "Mehteran" da aldı sahnede yerini. Mehteranla beraber salonda ki alkışlar da arttı. Genellikle yaşları genç olan, öğrenci grubu ayakta karşıladı mehteranı. Estergon Kalesi ile başlayan mehter, "Ceddin Deden" ve "Sala" ile devam etti. En son olarak Üsküdar'a Giderken'le son buldu. Üsküdar'a giderken parçasının piyanonu ile uyumu çok güzeldi.

Sonra mehtersiz, piyano ile konser devam etti...
Sinan'ın Kubbeleri adlı parçada Mimar Sinan'ın hayatı, eserleri resimlerle anlatıldı. Belgesel niteliğinde olan slâytlarla, anlatım pekiştirildi. Ardından çok ilginç, bir o kadar da gerçekçi olan "Yeşilçam'dan İstanbul'a Bakış" İsimli eser icra edildi. Bu slâyt hepsinden hoştu. Eski İstanbul sokakları, Türkan Şoray, Ediz Hun, Emrah daha neler neler. Türk Filmlerin dünü, bugünü karşılaştırmalı olarak irdelenmiştir. Kimler yoktu ki burada: Arabeskin Kralları, Müslüm Gürses, Ferdi Tayfur…

Bunları izlerken eski, tek kanallı günlerimiz aklıma geldi. Çarşamba akşamları çıkan, bütün hafta boyunca beklenen, siyah beyaz Türk filmleri. Arada bir televizyon parazitlenir, biz de tepesinde vururduk. Görüntü geri gelsin diye.

Bu parçanın ardından konser sona erdi.

Benim en çok hoşuma giden parçalar; Yeşilçam'dan İstanbul'a Bakış ile Üç Dinin Kardeşçe Yaşadığı Kent'di.

Saat on sularında, salondan ayrılırken, kalabalığın yüzünde mutlu bir memnuniyet vardı. "Geldiğimize değdi!" der gibi…