Küçücük yüreðinde bir sürü heyecan ile bembeyaz gelinliði üstüne giyip, kapýsýný çalan beyaz atlý prensine koþan bir minik kadýndan bahsetmek ne kadar zormuþ meðer.

Kelime bulmak, cümle yaratmak ve hissettiðim sevgiyi harflere bindirip sayfaya yüklemek çok zormuþ, sevgi büyüdükçe anlatýlmasý imkansýza dönüyormuþ meðer. Yazdýðým her þeyi siliyor ve düþünmeye çalýþýyorum, en uygun en yüce kelimeyi seçmeye çalýþýyorum, olmuyor. Yetmiyor…

Caným benim, küçük kadýným… Minicik bedeni, kocaman yüreði ile çocuk temizliðinde ama ergin sorumluluðunda iken beni; kanýndan yaratýp bedeninden ayýran, kucaðýna alýp, gönlüne basan annem. Caným benim, küçük kadýným. Her türlü yükü sanki bir daðmýþ gibi sýrtlamasýný benim, bizim için erkenden öðrenen; mücadelesinde gözyaþlarýna boðulmadan ayakta kalmayý baþaran annem. Küçücük elleri ile soðuktan titreye titreye bezlerimi yýkayan, evimizi ýsýtmak için belki kovalarca kömür kýrýp yüklenip taþýyan, huzuru bozulmasýn diye tüm büyüklerine boyun eðen. Caným benim, küçük kadýným…. Anne, gelin ve büyük olmaya çalýþýrken ne çocuk olabilen ne de kadýn olmak için fýrsatý olan minicik yürek. Allah’tan sonra ki yaradaným, sebebim ve minicik bedenli küçük kadýným.

Ruhunda solan çiçekleri diriltmenin zorluðunu o kadar iyi biliyorum ki ama bildiðimi bir türlü anlatamýyorum. Yüzüne düþen her gölgede kendimi sorguluyor ve bazen de “keþke” diyorum, “ keþke ayaðýna bað olmasaydým”, “keþke hiç olmasaydým”. Ýþte isyaným o yüzden boyumu aþýyor, caným benim, küçük kadýným.Gülen gözlerine bakmaya doyamýyorum, hep gülsün bana bakarken parlasýn, hiç sönmesin istiyorum. Belki bencilce, bunu da biliyorum ama ne yapayým ben hala bir çocuðum.

Küçük kadýnýn küçük bebeðiyim ben. Bebeðinim senin hala, senden baþka hiç kimsenin kapatamayacaðý yaralarým oluyor, kanýyor ve acýtýyorlar.Öpersen geçecek biliyorum, öpmeni bekliyorum. Ama öpersen tüm acýlarýmýn geçeceðine hem sen hem de ben inanmalýyýz, küçük kadýným. Sadece ben inanýnca olmuyor. Ne kan duruyor ne de kabuk tutuyor.

Þimdi birlikte yeni bir can yaþatýyoruz yüreklerimizde. Bizimle var olan, hayata tutunmasý için bir süre daha mutlaka yanýnda olmamýz gereken. Uflarýný öptüðümüz zaman geçirebileceðimiz bir küçük adam.Bana Anne, sana Anneanne diyen.

Beni var ettiðin için, babama tüm þanslarýný kullandýrdýðýn ve iyi baktýðýn için, kardeþimi bana verdiðin ve sonrasýnda karýsý ve oðlu ile ödüllendirilmeme sebep olduðun için, kocamý evladýn gibi gördüðün için ve oðluma sahip olmama yani benimde bir anne olmama neden olduðun için en önemlisi de bence annem olduðun için Teþekkür ederim küçük kadýnýma.

Annemsin sen küçük kadýným, her ikimiz birlikte büyüyoruz seninle. Bazen koyun koyuna bazen boðaz boðaza. Ama hep yan yana, sevgi ile. Sesini duymak, yerini bilmek bir zorunluluk bana. Yanýmda olmanýn verdiði huzuru kaybetmeme izin verme, kendine iyi bakmak borcun var bana…Sakýn unutma!

SENÝ SEVÝYORUM