Bir yolu tanýmlamak, o yolun adýný bilmekle baþlar.
Kaç þeritli olduðunu bilmek ise nasýl gidileceðine delil olur.

Sonra bir yolu tanýmlamanýn diðer bir yolu da,
o yolu görmekten geçer. Salt görmek de yetmez; önceden edinilmiþ bilgi, yola dair gerçekçi ipuçlarý da verebilir.

Bir yolu tanýmlamak, etrafýnda tutunan meskenlerin varlýðýna da baðlýdýr.
Hemen yanýnda duran marketi bilmek, köþedeki ayakkabýcýya göz bulamak ve iþportacýlarýna duyulan aþinalýk o yolun kimliðini tutuþturur ellerimize...

Sonra yolu tanýmlamak; asfaltýnýn hasar durumuna da baðlýdýr. Zira bir yol bozuksa, yapýlacak iki þeyden biri, o yola hiç girmemektir. Ama yol "bir zorunlu istikametse" diðer seçenek olan "kontrollü geçiþ" kaçýnýlmaz olur.

Bir yolu tanýmlamak, tanýmlamak için ihtiyaç duyulan merakýn ve ilginin varlýðýný farketmektir.

Bir yolu tanýmlamak önce kendini,
Sonra hayatý tanýmlamaktýr...

Sonra yol çýkmaza girmez, ortasýnda bir köprü de yýkýlmamýþtýr. Ters þeritte kaza olmaz ve yolun sonu aydýnlýktýr!

Çünkü bir yolu tanýmlamak...
Yolcunun elindedir.

Demek ki iþ, hayatý tanýmaktan deðil, iyi bir yolcu olmaktan geçer.