Yağmur... Hüznü de koynunda taşıyan afet... Benden daha mı dolusunda taşıyorsun sen... İçin benden daha mı çok yağıyor da akıyorsun! Bana inat mısın lanet olası! Neler taşıyabilirsin ki sen kara bulutlarından başka? Ağırlığı ne ki? Onla boy ölçüşebilir misin?

Yağma yağmur... Sen boşaldıkça ben doluyorum. İçimde ondan başka bir şey sığdıracak yerim yok. Ne olur acı verme bana yağmur...

Sus... Duymayayım camıma vuran sessizliğini. Benim içimde kopan fırtınanın sessiz çığlığı çoktan kulaklarımı sağır etti bile. Yapma yağmur... Bir de sen acıtma içimdeki beni, içimdeki onu, içimdeki çocuğu...

Görmüyor musun her bir karem ağlıyor. Kıvranıyorum çaresizliğin titreyişlerinde... İçimde bilmediğim bir sancı yerle bir ediyor duygularımı,tıpkı senin maviliği yerle bir ettiğin gibi.

Dayanmak çok zor biliyor musun yağmur, onun dudaklarından dökülen zehre... Kezzaptan daha yakıcı, işkenceden daha tırmalayıcı...

Bari sen acı bana yağmur...