Beklenen oldu, AKP iktidarı, burjuvazinin etkin temsilcilerinden biri ile tam anlamıyla kapıştı. Şimdi bu aşamada yapılması gereken, olayı, Başbakan Erdoğan ile holding patronu Aydın Doğan arasındaki sıradan bir ihtilaf düzeyinde düşünmemektir. Hiç kuşkusuz, gelişmenin, bu mikro görüntüsünün altında çok önemli makro bir boyutu bulunmaktadır. Bir derin endişe ve potansiyel mücadele bu olayla uç vermiş görünüyor.

Daha önce de defalarca yazmış bulunduğum gibi, AKP, kısmen Osmanlı Ulema kesimine benzer bir sınıflaşma derdindedir. Bu ise, ülke ekonomik kaynaklarına el koymak anlamındadır. Oysa ülkenin esasen sınırlı olan ekonomik kaynakları, Cumhuriyetin besleyip büyüttüğü burjuvazi tarafından çoktan paylaşılmış bulunuyor. Bu durumda AKP nasıl sınıflaşacak, yandaşlarına hangi kaynakları aktararak, onları gerçek güç ve varlığa kavuşturacaktır? Dinci kesimin şimdiden –yeşil sermaye- -Müslüman iş adamları- vs adlarla anılan bir mutlu azınlık yarattığı biliniyor. Ancak bu kuşkusuz yeterli değildir. Hem tabanın olabildiğince hoşnut edilebilmesi, hem de Cumhuriyete karşı anti laik yapının pekiştirilebilmesi kaynakların, kayıtsız şartsız dinci kesimin eline geçmesini zorunlu kılmaktadır.

İşte bu tablo, konuya biraz sosyolojik ve ekonomik açılardan yaklaşabilenler için, bir kapışmanın ön habercisi olarak değerlendirilmek gerekirdi. İyi de, burjuvazi bunca zamandır bu gerçeğin farkında değil midir? Tabii ki hayır, baştan beri olan bitenin farkında olduklarından eminim. Baştan beri sürdürdükleri uyum ve tepkisizliklerinin iç içe geçmiş iki önemli nedeni bulunmaktadır. Bir kez, AKP arkasına batılı emperyalistleri de almış olarak tek başına bir iktidar durumunda azımsanmayacak bir gücün temsilcisidir. Üstelik, 12 Eylül tarafından çoktan çökertildiği için, karşısında ciddi bir emekçi gücü de yoktur. Burjuvazi, bu gücü ulu orta karşısına almaktan olabildiğince kaçınmayı tercih etmiş bulunmaktadır. Tepkisizliklerinin bir diğer nedeni ise, ekonominin, -kararsız denge- olarak adlandırabileceğimiz çökme adayı yapısıdır. Büyük ölçüde borca dayalı yapısıyla burjuvazi, ekonomiyi bir anda çöküntüye götürecek kapışmalardan baştan beri uzak durmaya çabalamaktadır. Unutulmamalıdır ki, bir çöküntü halinde, yalnızca dövizin gerçek değerine kavuşması bile, burjuvazinin borçlarını katlamak istidadındadır.

Dikkat edilecek olursa, bu tablo Türkiye’nin çağdışı sosyo-kültürel yapısının da, yere göğe sığdırılamayan sözde demokrasisinin de göstergesi gibidir. Dünyanın çok az sayıdaki demokrasi ülkesinde mücadele yalnızca burjuvazi ve proletarya sınıfları arasında olur. Demokrasinin tanımı da esasen budur. Ancak gelin görün ki Türkiye’de, işçi sınıfı adeta sahnede bile olmayıp, tüm diyalektik, burjuvazi ile dinci kesim arasında olmakta, bunlar, burjuvazi teknesinde adeta kayıkçı kavgası vermektedirler. Uluslar arası düzlemde, verdiğimiz ne olduğu belirsiz rüküş, toplumsal ve siyasal tablonun özeti de burada yatmaktadır.

Tamam da şimdi ne olacaktır? Artık, burjuvazi ile AKP arasında hiçbir şeyin eskisi gibi olmaması olasılığı belirmiş bulunuyor. İmar yolsuzluğu talebi iddiası altında olan Aydın Doğan ile, yabancı bir ülke yargısı tarafından büyük bir dolandırıcılığın tarafı olarak sunulan AKP nin kapışması, taraflar arasında yıllardır sürdürülen yapay uyum ve suskunluğun sonunu getirmiş gibi görünüyor. Bunun sonucu ise, laik Cumhuriyetçilerin, burjuvazinin şahsında bir müttefik kazanmaları olabilir. Siyasi tarihimizde on yıllardır neler gördük, bunu da bekler görürüz.