Bana göre sıradandı bütün hayatlar.

Onun ki klasikmiş, onun benim ki gibi modern bir hayatı yokmuş. İlginç geldi.



Aslında hepsi “yağmur yağsa da inip bahçeye dans etsem, yağmur havası da yok ki dememle başladı.

“Yağmurla mı dans edeceksin?” evet sen hiç etmedin mi?

“Benim senin ki gibi modern bir hayatım yok ki.” İlginç geldi. Nasıl yaşar ben gibileri dedim. Anlatamadı. Çok beğeniyormuş beni, seviyormuş.

Saatlerdir beni sıkan sorularımın üzerine bu yazıyı giydiren cümlelerdi bunlar. Sadece bana göre sıradandı bütün hayatlar.

- ki hiçte öyle değilmiş.

Sormaya başladım.

…

Sen nasıl bir hayat yaşıyorsun? Gecenin bu saatinde belki saçma, sana göre yorucu bir cümle daha, cevabını ver yormadan kullanacağım cümlelerimi devamında.



“haber okumak için takıldığım forum sitelerindeki tartışmalara katılarak söverek b…b…k affedersin. Bunu şu an için söyledim. Seninkinden farkı ne ama dinlemek istersen…”



Tabi.



“ Yemek yedim. Teyzemler geldi onlarla muhabbet ettim. Yeğenim var iki aylık şuan onu sevdim. Yoğun istek üzerine yeni telefonumun özelliklerini anlattım. Anneme telefon kullanmayı öğrettim. Armut, muz yedim. Annem goriline iyi bakıyor tabi. Çay içmiştim bunları yemeden önce… Niye soruyorsun şimdi bunu? Kafam allak bullak ben en iyisi uyuyayım.”



Cevabını verdim. Ve uyudu.



Başka birine sordum aynı şeyi.



Affedersin gecenin bu saatinde saçma ama nasıl bir hayat yaşıyorsun sen?



“hım zor bir soru çözemedim bende, çevrem kısaca düzensiz diye tabir ediyor. Aslında ben düzene sokmak için uğraşıyorum ama olmuyor.”



Beklediğim soruyu daha erken sordu. “niye sordun ki” ona da açıkladım. Ve başladı.



“Düşünüyorum neye benziyor diye. Gayet paradokssal bir şey, bir dairenin içinde yol alıyormuşsun gibi. Ama işin garip yanı öyle bir daire ki sadece başlangıcı aynı…saçma oldu anlatması zor.”



Sadece başladığın yer her seferinde aynı ama doğrusal hareket etmiyorsun. Yani kafana göre yol alıyorsun dairenin içinde.



“ Başlangıcı ve yönü ben tayin etsem de yeni hayatımı düzenleme operasyonumda o yön sürekli sapıyor. Ama bunu da ben yapıyorum. Ben (her) hayatı mükemmelleştirme planımı bozan mızıkçıyım. Garip ama hani yaşadıklarım, acı çekiyor gibi görünsem de ki çekiyorum bu hayatı yaşadığımdan dolayı ama o acıların altında bir zevk var. Ben bir Cuma sabahı kalkıp ‘hadi Eskişehir’e gidelim’ demeyi seviyorum. Gece 2-4 arası tek başıma tren beklerken kafayı yesem de ki bunu yaşamak için gidiyorum biraz. Belki de korkuyorum tek düze bir hayatın içinde bulmaktan kendimi. O yüzden bozuyorum hep kendi mükemmeliyet planlarımı en beklenmedik entrikalarla kendimle oynuyorum. Ama düzensizlik geleceğimi çok fazla etkiliyor. Bazen piskolojik sorunlarımın olduğunu düşünüyorum…”



Evet bende öyle düşünüyorum.



“ne yani benim piskolojik sorunlarım olduğunu mu düşünüyorsun sende”



Hayır. Herkesin biraz deli olduğundan söz ediyordum.



“Hayat zor”



Zor değil. hayatı zorlaştıran sensin(: ve sen gibiler bende dahil.

…

…

…

Kayboldu. İnşallah yaşıyordur.



Aslında sadece yağmurla dans etmek istemiştim. Ama böyle güzel muhabbetlere konuk ettim kendimi. Ve bilip benimsediğim sıradandır bütün hayatlar doğrusunun aslında doğru olmadığını öğrendim. Kime sorarsam sorayım bu saatten sonra farklı cevaplar alacaktım. Acaba ben nasıl yaşıyorum diye düşündüm bir an…



Boş verin siz beni. Kimin aklına gelirdi çıkış noktasını bir yazıya getirmek.

Eeee.. tabi modern bir hayat benimkisi (:



Hepinize teşekkürler:)



02:11 Çiğdem Taş | Can Sıkıntısından üşüdüğüm anda ısınmak için sarıldıklarım.

Not : İlham tanrısı ertesi günde kalkıp fetiyeye gitmiş hiç hesapta yokken (: