..sesine konan bir şeyler var

tereddütlü bir renk pıhtısı
tozdan bir dal içinde kırılmış çoktan
kendi döngüsüyle susan
içini boşluklarımla doldurduğum..

Uçmak için bir ağaç kanadından

Rostodan damlayan piliçsel sohbetlerden

adım adım kendime kilitlediklerimden

bir zincirle kuraklık arasına

kelime kelime zihnimi bölen uykusuz tenlerden gelen

bir renk pıhtılaşırken başka bir beyaza karıştığından

yalan ile doğrunun renk körü olmasından dolayı tutuklu kılındı parmak uçlarım

susulmuş öğelerin yerini boşluklarımla doldurdum ve

dokunmadım.. ki bir sarmaşığın ve işte şu piyanonun sessizliği kadardır sana

dokunmadıkça kendine sustukların..

rüzgar çok yönlü servetiyle donatıyor manzaramı.. ağaçların ellerinde

ve kanatlarında bir sineğin aksak ritimleriyle bir şarkı başlıyor.. sus pus olmuş

bir soluk sözleri 'yar' edilmemiş olan şarkının makamına otururken tekrarlanan

bir 'susuş' daha sesleniyordu.. hicaz beklemeler bunlar biliyorum.. hüzzam

ayrılıklar yolunda giderken kendi yoluna devrilen bir dal gibi olduğum yerden

noktaladığım yere sarkıyorum beklerken.. gün bir dal gibi sarkar bilirsin bir

diğeri ve bir diğeri kendiliğini yineleyerek.. bu yokuş baştan aşağı azalır

yürüdükçe ve doğrulur gözlerim yerden yere kendimi sürgünlerim.. hicazi bir

makamdır kendimi beklediğim..

bir sarmaşığın ve işte şu duvarın gri kirecini soyan bu rüzgarın

renk körü olmasından dolayı fısıltılı gelebilir adın.. tabi.. ben de bilirim

kabuksuz kalanladır kemiksiz ruhlar.. kırmızıdır ve soyludur eğildikçe dökülen

yeşil

dallar.. tanımlamak istemiyorum ki bilirsin beni.. kelimelerle ve kemiklerinle

kırmak istiyorum üstündeki serinliği..

yine yapayalnız rüzgar kokuyorsun.. yine

akşam ve

altındaki gri gece işte uzun bir yokuştayız derken.. aşağı doğru ufalır

bizsiz suretler..

Ay bir taç gibi gerilir üzerinde.. Bir krallık olmalı içindeki diyar..

susulmuş öğeleriyle renk körüdür hatalar bilirsin yeşili kırmızısı olmaz bizden

yana..

kaç sus daha dökecek bu mevsim bilmiyorum aslına bakarsan

saymayacağımda.. bir iki üç ve dün.. unutacağım kalanları..

bir şiire tutunup yok bir oluştan var bir sanrıya benziyor

hatırladıklarım.. bu.. içine düşüp düşüp birikenleri yük gören.. yok bir

oluştan yukarıya doğru azaldığını fark ede.. bilirsin sevmem yükselmeleri

kaybolmaya meyillidir

adımlayan.. yüksek voltajlarla atılan enjekteli aydınlatmalarla

süslenmişken

tüm zehir.. susarak birikmeli sözleri..

şehir doğuyor seher sabahında.. bir şehredişe köreliyorum.. renk ve renk..

saymalar biriktirir ki unutma.. kırmızıdır sabahın altındaki ve yeşili yeşil yapar

bir taç ve sunulur günün taze elleriyle.. bir krallık olmalıyken derin sessizliğin..

hatırlatmayacağım o sabahı.. kapılardı boyumu aşan ve gelişimle susan

zincirlerin sürüngen tıkırtısına uzanan temkinli parmaklarımdı.. kendimi

kendimden geçiren bir vaaz görkemiydi kalbin.. akıttım sözlerimi ve giydiğim

şu derindi!.

Tekil mecmualar denktir sağlam adımlara.. sayısız öfke biriktirir kapakları

gözlerimin kepenkler inerken gürültü üzerine.. tekmelenir göz yaşlarım..

ufalarak yerin dizelerinde..

Satır satır gök kuşağı.. dolaşarak saçların ardına.. bir türlü söylenmeyen şu

makamın.. hüzzamından ayıklanır..

Anlatmayacağım o sabahı.. yağmur nasıl dolarsa boşluğa öyle doluyorum

sustukların içine.. akmıyor aklıyorum hatıralarımı.. yazarak susuyorum ve

susarak hatırlıyorum neler sezdiğini..

Çiz bir okyanus zamanını.. bölünebilen sudan sebepleri.. ayrılığa soyun ve aksın

satırların.. bir harf biçimiyle seslenir hatırla.. ki kur yeni bir cümleyi ve at!

krallık bildiğin görkemli sessizliğine..

Sür yollarını

..İçini boşluklarımla doldurduğum bir tarihsin sen.. sessiz ve tekrarlanan.. her

yeni gün doğumundan her gelecek geceye dek sarkan.. bakışlarını devir ve

devrilen hüznünü toparla dik yamaçlardan.. kıta kıta gök kuşağı.. toplanarak

hüzzamından makamının taç kalbine kurulur.. içindeki ırak tahttan.. sür

yokuşlarını.. okşasın terini rüzgardan sakınanlar.. bir kapı böyle çarpar değil

mi?