Her şeyi sorgular olduk. Mutlu olmaktan korktuk her seferinde. Çünkü mutluluğa layık görmedik kendimizi. Nerede son bulacağının planlarını yaptık güzel geçen bir günde. Her gece yattığımızda hep en kötüsüne hazırlar olduk kendimizi. Sandık ki hayat bir savaştı bizim için.Sabahları düşünmekten ağrılarla uyandık.. Nefes alamadık içtiğimiz sigaradan. Sorgulamadık. Bizim için normal olan buydu çünkü. Aşağıladık karşımızdakini sonra gülümsedik yüzüne. Ama aşağılanınca, hep acı çeken biz olduk. Yok edici olduk hep. Yok olmaktan deli gibi korktuk.
Dostlarımıza tutunduk her acımızda. Dinlemez anlatır olduk. Dinlediğimiz zaman en ağır eleştiriyi biz yaptık, sanki en doğruyu biz bilirmiş gibi. Kabul edemedik kimseyi olduğu gibi hep sıfatlar koyduk isimlerinin başına. Terk edildik sayısızca, kendimizi güzelce kandırır olduk. Düşünmedik ne yaptığımızı. Sadece sorguladık bize yapılanı. Her terk edilişte başka adama tutunur olduk. O da gitti.. Yorulmadan sıkılmadan tutunmaya çalıştık saçma sevdalara,saçma hayatlara. Durmadan nefes almadan çırpındık hayatın içinde. Aynalara bakmaz olduk. Hep köşesinden düzelttik üstümüzü başımızı sonra hızlıca çıktık evden. Kendimizi görmekten tanımaktan deli gibi korktuk.Bizden daha iyi bir insan yoktu . Çünkü paçalarımızdan taşan tecrübelerimiz vardı bizim. Kitaplar okuduk dahil olamak için insanlara. Para saymayı, hesap yapmayı öğrendik . Arkasına saklandık bilgilermizin. İçimizdeki cahili hep gizledik ellerimizle yerken yemeği. Hiç doymak bilmedik biz hiiiç......