lal olmuş benliğini yitirecek doza gelmiş artık beynim, sığmıyor hapsolduğu kemiklerin arasına. Karartı zihniyetiyle itiyor sinapslarım temiz iyi niyetli oksijeni. Sadece sigaramın o muhteşem zevkini kabul ediyor, gözü kara intihar olmalı bu eylem. O kara dumandan alıyor besinini ve acıyla yoğuruyor kendini. Aldıkça sigaranın muhteşem zifirisini beynimin inleyişini kulaklarımda hissediyorum. Yeter demiyor ağrılarım, Aksine daha çok acı istiyor, daha çok uyarı istiyor sinapslar.

Hazzımın zirvesindeyim sanıyorum sonra fark ediyorum eksikliği, anason kokusu eşlik etmeli sigarama diyorum, ha birde istenilerek başlanan ama yarıda bırakılan tutkulu bir aşkın hayaleti olmalı. Çok gecikmiyor o da. Kapıda içeri buyur etmemi bekliyor, gözleri içimi acıtarak geliyor baş ucuma oturuyor. Anason kokusu yoğun rakı, sigara, yitik bir aşk... Birşey eksik hala. Olmuyor o intihar hissi uyandıran yitiklik hala yakalayamıyor kendini.

Ansızın çocuksu bir gülümsemeyle keşfediyorum o eksikliğimi. Sadece aşklar değil beni terk eden, zamanında beni terk ettiğini hatırlıyorum. Ayna buluyorum ve karşısına oturuyorum, kendimi keşfediyorum ve yaşlandığımı gösteriyor ayna. Yüzümdeki o gülümseyiş yıllar içinde nasılda keskin bir hüzne dönüşmüş meğer buruşmuş yüzüme bakınca, şimdi anlıyorum aynanın karşısına geçince sadece bedenimin değil yalnızlığımda yaşlanmış. Küçük bir gülümseme takılıyor dudağımın kenarına. Sigaraya uzanıyorum. Dudaklarımın arasına aldığım sigarayı çekiyorum içime, o küçük gülümseme gidiyor sigarayı çekince. aklımda yitik bir aşk, bir elim sigaramda, sigaram dudaklarımda, diğer elimde rakım, karşıda ayna, aynada hüznün doruğunda yıllanmış keder dolu yüzüm... İnadına acı çekmeli işte o an, inadına ölmeyip acı çekmeli. Belki de yarım kalan aşk gelir kurtarır, ruhumu kuşatır. İşte o zaman inadımdan vazgeçerim. Bedenimi dünyada bırakarak aşkla dolu ruhumu sonsuzluğa bırakırım. Belki birgün o aşk gelir ve ruhumu sonsuzluğa bırakırım. Ama belkide birgün sadece ölürüm...