Şu anda neredesin bilemiyorum. Bildiğim, seni gördüğüm gün alnında parıldayan secde yarası, bende gönül yarası oldu.

Ve huzura durduğun seccadeleri kıskanır oldum huzurum berhava oldu. Ne zamandır tövbe kapısını bekliyorum… Sen huzurdayken yollarına bakıyorum.

Seher vakitlarinde, Kâbe siyahı kirpiklerinde bir katre gözyaşı olmak istiyorum. Turna teleklerinde selâmlar yolluyorum meçhul ve bî bedel iklimine…

Öylesine senle doluyum ki. Suyu seninle içiyorum. Çayı hayalinle demliyorum.

Alaimi semalar senin tebesümünü hatırlatıyor yağmur sonrasında. Biraz içim ferahlıyor…

Seni, buz gibi sularada abdest alma demlerimdeki üşümelerim misali ; gün gibi hatırlıyorum.

Düşündükçe fikirlerimde elif elif inceliyorsun. Hep yüreğimin orta yerinde incecik endamınla boy veriyorsun… Efil efil rüzgârlarda salınan taze dallarca salınıyorsun. Dilime bir türkü takılıyor… “ Ah, bir ataş ver cıgaramı yakayım./Sen sallan gel ben boyuna bakayım.” Galiba ben, hayal içre hayal görüyorum…
Ankara,21.02.2010 İ.K