Gönlümün derununda boy veren nihale.
Kelam, selâmýn ardýnca evladýr diye baþlýyorum mektubuma.


Ey gözleri sinemde yaralar açan hüma!
Susma konuþ benimle ihtiyacým var,su gibi akan dilinin ilacýna…

Hangi meçhul iklimdesin, kendini öyle saklama. Bir ses, bir nefes bir andaç gönder. Gamzenin ucuna takýlý kalan yüreðim yanýp tutuþur özleminle…

Yaðmur ol yað çorak topraklarýma. Son nefesimde sen ol, katre katre damlayan dudaklarýma…

Cümle harflerin içinde en bahtlý harfler senin adýnda. Buruk bir tat var, uzaklardan yadýnda. Rastlanýlmaz eþine ne cihanda ne periler diyarýnda… Gülüþün bî bedel, farklý cümle güzellerden miyarýn da ayarýn da…


Þimdi sen, erguvan kapýlarýn ardýnda erguvan düþler kurarsýn. Gün gelir, seni ne kadar çok sevdiðimi sen de anlarsýn.


Bakma, þimdi mektuplarýmý kaale almadýðýna. Gam deðil adresini bulamasam da. yüreðimden yüreðine coþkun bir nehir akar. Bu nehrin üstünde gümüþ kanatlý üveyikler uçar daima. Baþýný gökyüzüne kaldýrýp bakarsan bakýþýn mukabele olur selâmýma.


Bir meþhur mesel var “Fil kalbi minel kalbi ilel kalbi sebila.” Yani “kalpten kalbe yol vardýr” ey gül sima… Bî ümit olmaktan ederim daima imtina. Sýðýnýrým mukabele bulamayan selâmýma…
Ankara,26.02.2010 Ý.K