Şair boşuna,”yârin dudağından getirilmiş/ bir katre alevdir bu karanfil.”dememiş. Mutlaka bir bildiği olmalı. Zaten, söz konusu olan yârse neler söylenmez… Karanfil bile, yâre borçlu bu dizlere göre.




Âşık, maşukuna dair her şeye ayrı bir değer verir. Yâri hatırlatan cümle varlıklar mukaddestir onun için.


Bazen melül mahzun yalvarır âşık sevdiğine “ ziyaret olmuşsun kurban istersin/ Dahi malım yoktur candan ileri.”diye, gerekirse onun için canını verebileceğini ifade eder.

İşte ey meçhul ve muhayyel peri! Yüreğimin yangın yerine dönmesi senin eserin. Tebessümün, öyle bir yangın başlattı ki içimde, kaç karanfil toplansa o yangının alevine erişemez renkleri…


Senin efsane güzelliğin, kıskandırır gülleri karanfilleri… Ayrı ayrı çiçeklere denk güzelliğinin her katresi.

Karanfil gülüşünle sevdim seni ey muhayyel peri… Sen yazdırdın bana bu şiirleri…
Ankara,02.03.2010 İ.K