Þairin güncesinden

siyahý hiç sevmem,
itici gelir bana,
çok eskilerde kalmýþ
bir acýya çekebilir insaný,
durduðun yerde kederlenirsin,
uçurumlar açýlýr önünde,
tutar kör kuyulara düþersin.

Þairin seyir defterinden

siyahý çok sevdim,
güneþ batmasýn istedim,
simsiyah gözlerden söz ediyorum size,
gün ýþýrken henüz, vakit erkenken
bir kez daha göreyim dedim,
bir kez daha !

gülümsemesiyle açýlýyordu perde,
yüzünün rengi, gözleriyle
tarifi olanaksýz bir uyum içinde
birleþince,
insan, baþka âlemlere gidip te
gelmiþ sanýyordu kendini,
toparlanmak zaman alýyordu,
sonra düþünüyordun,
acaba diyordun,
o bir çift siyah göz,
bambaþka bir âlemi mi yansýtýyor sana
yoksa tatlý bir sarhoþluðun
içine mi çekmekte seni,
bunu bir türlü anlýyamýyordun,
bir parça esrar kullandýðýný farzet,
baþýn döndü, sersemledin,
bin türlü dalgaya düþtün,
en kötüsü,
gözlerinin içine baka baka
derin bir sevda çukurunun
dibine, en dibine doðru
düþmektesin,
düþtün bile,
ama bile bile düþtün,
intihar gibi birþey bu,
belki de bir tuzak,
olsun dedin,
olsun !
ister intihar olsun,
ister tuzak,
o siyah gözlere az bile.