Dinmez ebedi sancım o gâipteki mısrâdır,
Bir mısrâ ki nur hüzmesi müellifi mânâdır.
Ne yaygara isyan ne de tutsak gecem çehrende,
San'at görebilsem suda idrâkime lahzâdır.

Dua gibi işlense de gökkubbeden akisler,
Şi'rin sesi câhillerin ağzında elifbâdır.
Alemleri, ak ruhları, eşyayı saran hisler,
Yağmurla doğan bir peri aynandaki sîmâdır.

Efkar gerilir göklere matem durun ey ruhlar,
Bir rüzgarın ürpertisi kör gözlere vâkâdır.
Tenim sev'i bilmez yüce düşlerde bir aşktır bu,
Şol mucizeler dehlizi har gönlüme sevdâdır.

Kan damlaya güllerde ve düşsün oda âşıklar,
Sevgim sana destan ya hazan ya Kerbelâ'dır.
Yalnızlığı dert bilmedim, efkârını resmettim,
Artık adımız dünyaya mecnûn ya da leylâdır.
     
Şair huzurun' buldu ki her gördüğü âlâdır,
Vuslat gerekir sanma bu ilahi muammâdır.
Ol fani beden bir peçe ruhumda asıl gerçek,
Beynimdeki cinnet bana şi'rden bile evlâdır...