Kimin hayatıdır bu yaşadığım. Kimin tekerrür, yaşadıklarım. Kimin yanlışları yada doğrularımdır, içimde hapis olan. Vefatlar mıydı gerçekten sigaraya başlatan. Yalnızlık mıydı, beni seninle buluşturan. Yoksa, ben miyim seni alışkanlık yapan.
Bir duvar önümde, ne atlayabiliyorum üstünden, ne de sağından solundan geçebiliyorum. Bir yol önümde dura dura yürüyorum, ne uzuyor ne kısalıyor ama hiç bitiremiyorum. Dün yaşananlar bugünümde hapis olmuş. Yarınım hep bir soru işareti. Ne başı var, ne sonu. Bir orta yolu yok mu seni aşmanın.
Özeleştiri mi yapmalı kendime, bağıramadığım rüyalarımda. Kimsenin aldırış göstermediği yollarda bağırsam çıkar mı içimde ki boşluğu anlatan kelimeler. Vazgeçirmeli mi yine insanları kendimden, vazgeçmeli mi yine verilen o tüm sözlerden. Lanetler mi okumalı, yaralar mı kazınmalı yine. Hep bir tekerrür mü edilmeli yaşananlar. Çok mu geliyor yoksa yazılanlar.
Kim bu içimdeki, susmayan durmandan konuşan ruhun sahibi. Kimdi bir zamanlar, neler söyledi bir önceki bedene, neler yaptırdı bir önceki beyine. Hangi suçları işledi, neler başardı ve neleri başaramadı ki hiç bitmiyor istekleri...
Kimim ben!
          Yoksa yine saçmalayan mı?
Bir ressam mıydı, resimlere baktıkça kaybolan gözlerim. Bir yazar mıydı, hiç yazamayan. Belki bir deliydi hiç dinlenmedi.
Kim bu içimde ki sahipsiz ruh!     
          Yoksa, kaybolduğu için mi var hayatımda?
Belki bir çocuktu, hiç büyüyemedi. Belki bir bebekti, doğmadan öldürüldü. Belki baştan beri çok büyük bir hataydı, yeniden yaratıldı.
Kim bu içimde ki bağıran!
          Yoksa, deliriyor muyum...