Durduk yerde neşe saçmaya kalkarlar. Zengin kalkışına benzetmek içinde çabalayıp dururlar. Çabalarının karşılığını alamadıklarını anladıklarında ise bozulurlar. Dere tepe düz gittiklerini zannederler. Keskin dönemeçlerde ustaca manevra sergilerler. Boy aynalarının karşısında ise ellerinde tuttukları küçük aynalarıyla dururlar.

Kelimelerin efendisi olduklarını zannederler. Olmadık yerlerde ve zamanlarda zincire vurmuş oldukları kelimeleri ortalığa saçarlar. Bozguncu olduklarını herkese göstermekten mutlu olup bunlarla da övünürler. Büyük sözlerin arasında ise küçük kelimeler kullandıklarını hiçbir halde kabul etmezler.

Bir bildikleri olduğunu ezberletmek için ter döker dururlar. Dillerinden dökülecek olan tüyleri sayesinde pürüzsüz cümleler sarf edeceklerini bilmekte ısrar ederler. Bu nedenledir ki kıldan tüyden konular üzerinde uzman gibi tavırlar takınırlar. Dünya yuvarlaktır. Ve dönmeye devam edip durmaktadır. Öğretmeye çabalarlar.

Pazar tezgâhlarının üzerinde bulunan yeşillikler ile limonları ayırt ettiklerinde akıllı oldukları konusunda hemfikir kalırlar. Gözlemleme yetenekleri olduğundan şüphe etmezler. Görünen köylere ise adres sorarak ulaşabilmenin yararlı olacağını belirtirler. Ana renkleri sevmek ile kalmayıp, geri kalan renkler karşısında duyarsız olurlar.

Meydanların sürekli olarak boş kaldığını düşünürler. Çevre düzenlemesi yapmak için gayret içinde olurlar. Çevre düzenlemeleri bittiğinde ise çevrelerinin genişlemiş olacağına inanıp dururlar. Atlardan esinlenerek de atıp tutarlar. Ama ne atıp tuttuklarınıysa kendileri bile bilmezler. Yer çekiminin çekimine karşılık boşluk içinde olduklarını unuturlar.

Arananlardır.

Kayboldukları kendi dünyalarında dolanıp dururlar.

Bulunmak içinde kendilerini çok zorlamazlar.

Yüzüm duvara karşıydı. Gözlerimse kapalı.

Ona kadar saydım.

Saklanan saklandı.

Listeyim. Ama senin sıralamaya çalıştıklarından değilim.