HAYVAN OLMANIN DAYANILMAZ AĞIRLIĞI

Önsöz:
Anneler günü geldiğinde bu konuda yazmak artık oldukça sıradanlaşmış adeta yazanlar için bir görev haline gelmiştir. Ben bu 8 Mayıs’ta anne olan hayvanlarla ilgili yazmak istedim. Doğayı bir bütün halinde görüp kabullenmeyi unutmuş biz insanlara yeniden bunun hatırlatılması gerektiğini düşündüm. Doğanın içinde var olan her canlının yaşama hakkı vardır. Bu bağlamda aşağıdaki açıklamaların ardından hazırlamış olduğum yazımı sizlere sunacağım.

İlk kez 2009 Taksim AKM, ikincisi 2010 Sultanahmet meydanında düzenlenen, geleneksel hale getirilmeye çalışılan ‘’ Anne Hayvanlar Günü ‘’ etkinliklerinin 3. sünün bu yıl da 8 Mayıs 2011 Pazar günü Bakırköy Özgürlük Meydanında yapılması planlanmış bulunmakta. Hayvanların da anne olduğunu böyle bir günde hatırlamak akılda kalıcılığını da artıracaktır. Biz kadınların bazıları da zor koşullarda evlatlarına kol kanat germeye çalışmakta ama hayvanların çabaları ve acizliği, insanlar tarafından yeterince korunamaması gerçeği karşısında ne kadar önemli olduğunu takdir edersiniz.

Son yıllarda sıklaşan hayvanlara taciz, sebepsiz eziyet olaylarını göz önüne alırsak ne kadar korunmaya muhtaç olduklarını görmemezlikten gelebilir miyiz? Bizler yardım çığlıkları atıp belki onlara göre sesimizi daha rahat duyurabilir yardıma ulaşabiliyorsak, onlar bu durumdan bir o kadar yoksundur. Seslerine kulaklar kapanır, bahçelere yavrulayan kediler sokağa bırakılır, evdeki yemek artıkları çöpe dökülür de bir kap yemek onlara çok görülüyorsa insanlık nereye gitti, sadece kendi yavrularını koruyup da gerisini görmezlikten gelmek gerçek annelere, o çocukların dünyaya gelmesine vesile olan babalara ne derece yakışır sizlere soruyorum. İnsanlığı çıkmış olduğu uzun tatilden geri getirmenin zamanıdır.

Sadece bizler can taşımıyoruz, anneliğin güçlü koruma duygusunu sadece biz dişi insanlar yaşamıyoruz. Çevrenize şöyle bir bakın, yavruların hangi canlının yavrusu olursa olsun kendini anne kokusuyla ve temasla ne kadar güvenli hissettiğine tanık olun ve düşünün lütfen. Hayvan da olsalar onlar da bir annedir, onlar da ne pahasına olursa olsun yoğun koruma duygusuna sahiptir. Bu 8 Mayıs’ta bir kediciğin, bir minik köpeğin ya da taze bir annenin başını okşayınız, tatlı bir söz söyleyiniz. Hiç birini yapamıyorsanız sadece düşünün ve o güzel enerjinizi yayınız evrene, çevrenize. Çocuklarınıza öğretiniz, tanıtınız… Bir kap suyunuzu koyunuz kapı önünüze, balkonunuza, bir dükkân önüne… Bir lokmanızı da onlara ayırın.
Açıklayıcı yazımın başında sözünü ettiğim etkinlikte yer alması için önceden hazırlanan ve pankartlara yazılabilecek manşetlerden örnekler verdikten sonra asıl yazımı siz dostlara sunmak isterim. İşte kullanılacak manşetlerden birkaç örnek:

* Hukuk; sadece insanlar içinse köhnemiştir.
* Öldürme, yaşat ve sevmeyi dene.
* Ha insan ha hayvan, katil katildir, cinayet de cinayettir.
* Onlar da anne’ydi!
* Artık onların anneleri biberon.

Ve işte bu gün için hazırlamış olduğum asıl yazım:

HAYVANLARDAN AÇIK MEKTUP
Hayvan oğlundan İnsanoğluna açık mektuptur.

Biz hayvanız, anlamaz sanırsınız ama sevgiyi, nefreti anlarız. Bizden korkup yolunuzu değiştirmeyin, bize zarar vermezseniz kendimizi savunmak zorunda kalmazsak size bir zararımız dokunmaz. Bizi sevin, okşayın. Bu dünyayı sizinle birlikte paylaştığımızı unutmayın lütfen. Bu dünya hepimizin. Kuş cıvıltılarını hiç duymadığınız, miyavlamalarımızın olmadığı, bizi okşadığınızda mutlulukla sallanan kuyruklarımızı hiç görüp tanımamış olduğunuzu düşünün. Bizsiz tadı olur muydu bu dünyanın? Arıyız, balımızı veririz, kediyiz mutlu mırıltılarımızı dinlersiniz; köpeğiz dostluğumuzu paylaşırız, ava birlikte gideriz; atız, katırız eşyanızı, sizi taşırız, tarlanızı süreriz; balığız sağlığınız için yararlıyız; Japon’uz, Lepistes’iz akvaryumunuzu süsleriz; kanaryayız, muhabbet kuşuyuz, eve girdiğinizde sizi sevinçle karşılarız. Kelebeğiz, kimimizin ömrü bir gün, ipek böceğiyiz, ipeğimizi verir sizi giydiririz… Sirklerde size hoş saatler geçirtiriz ama eğitilinceye kadar da acılar çekeriz. Lütfen bizi sadece beslemeyin aynı zamanda biraz sevin, incitmeyin. Postumuzu çıkarıp bizden kürk yapmayın, derimizi soyup çanta, kemer, ayakkabı yapmayın. Bunlar size fazladan prestij kazandırmaz. Sadece biraz sevin ve düşünün…

Siz bizi sevmeseniz de biz sizi çok seviyoruz. Bizden aldığınız sokakları, ormanları işgal ettiniz, apartmanlarla donattınız, yaşama alanlarımızı elimizden aldınız. Bize kucak açın şimdi, evlerinizde yer ayırın. Bizi sahiplenin. Bir tas su bırakın balkonunuza, evinizin önüne. Artık yemeklerinizi ekmeklerinizi çöplere atmayın, bizi düşünün. Yavrularımız olduğunu, bizlerin de bir ana olduğunu, onları koruma ve doyurma içgüdümüz olduğunu unutmayın. Bize ve onlara yardımcı olun incitmeyin, sizler de çocuklarınızı eğitin, bizi sevdirin. Toplumunuzu bilinçlendirin.

Biz hayvanız, anlarız. Sevginizi, nefretinizi daha pek çok şeyi. Depremleri önceden sezeriz ama nedensiz ve zevk alırcasına atılan bir tekmenin nereden ne zaman geleceğini sezemeyiz. Lütfen bizi koruyun, incitmeyin, bize zarar gelmesine engel olun. Hepinizi çok seviyoruz biz. Ve yeniden diyoruz ki ‘’ Bu dünya hepimizin, onu sizinle paylaştığımızı unutmayın.’’ Sizleri sevgiyle yalar, okşarsanız gözlerinize pırıl pırıl bir sevinçle bakar, sıcaklığınızı dostluğunuzu daha iyi hissetmek, güven duymak için size sürtünürüz. Patimizi uzatıyoruz, siz de uzatın ellerinizi bize. Bizi görmezlikten gelmeyin, yokmuşuz gibi davranmayın, canımızın acıyacağını unutmayın, karnımızın acıkacağını ve yavrularımıza süt verdiğimizi de…

Bizi her zaman çok sevmiş Lale ablamıza, Nilgün ve Zübeyde ablamıza, Kerem abimize ve onun kadar duyarlı ve bizim için mücadele veren arkadaşlarına, bize tercüman olan Mü ablamıza ve bizi seven koruyan herkese çok teşekkür ederiz, hepinize minnettarız.

Sevgilerimizle…

Yazan: Dünyayı sizinle paylaşan tüm hayvanlar

Tercüman: Mü

Yazan: Müşerref ÖZDAŞ