Ýttifaklar; totemi sosyal yapý oluþla en az iki totem yapý olmak kaydýyla; üçten, beþten gruplar çokluðu oluþuyla pek çokluktular. Ýttifaklar en az iki totemi sosyal yapýnýn, totem mesleði giriþtirmesi olmakla bir araya gelirler. Ýttifaklar bir araya gelen sosyal yapý sayýsý kadar olan totem meslekli uðraþlarý kadarla pek çoktular.

Yani ön ittifaklar totem meslekleri birliðiydi. Eþ deyiþle üreten iliþkiler birliðiydi. Elbette günümüzdeki yapý içinde umulmadýk kadar çok olan yeni meslekler, totem mesleði olmayýp; sentezin zaman içine daðýlýmýyla ortaya konan mesleklerdi.

Ýttifaklar tek tip totemi mana düþünmesi karþýsýnda, birçok ve zýt totemi mana düþüncesinin birliðiydiler. Ön ittifaklar çok köklü düþüncenin de birliðiydiler. Ýttifaklar çokluktular. Ve bu nedenle ittifaklar çoklukta birliðe olan özlemlerine, tekbir getiriyorlardý.

Ýttifaklar çokluktan oluþmalarýna raðmen iþleyiþi, birlikti ve birdi. Getirilen tekbirler ittifakaydý. Yani bir oluþaydý. Ýttifak içinde getirilen tekbirler çok oluþun birliðineydi.

Çoklukta tekliðe getirilen tekbirin (ittifaký sözleþme olan andýn) sosyal anlamdaki karþýlýðý imandý. Ve imanýn eylemli hali de iman tekbiriydi. Yani ittifakýn nesnel gerektirmeli meþrutluðunun öznel söyleniþleri ittifaka baðlýlýk andý olan sosyal soyut anlamýyla, MANA anlayýþý içinde kodlamaydý. Tekbir, kiþilerin ittifaka; yani birliðe veya tevhide olan baðlýlýk yemini olmakla imanýydý.

Kiþinin imaný, kiþinin kendi dýþýnda olan ittifakýna (birliðine-tevhidine) olan ikrarýydý. Ýttifak kavliydi. Ýttifakla olan birlik ya da tevhit ahdiydi. Belli bir süre sonra ortam içinde ittifaký sentezin gücüyle deðiþen dönüþen ortam vardý. Bu ortam içinde artýk ittifakýn sosyal özneli þartlarý ortada kalkmýþtý. Sosyal öznenin elinde "ittifakýn imaný" kalmýþtý.

Ýnsanýn temel gereksinimlerini karþýlamasý ve buna uygun saðlayýcý, üretici ittifaklar ya da düzenlemeler içine girmesiyle organize olmalarý, en temel geri beslenimli düzlemlerinin referansýdýr. Bu deðiþmez. Ama bunu ortaya koymanýn organize olma koþullarý ve paylaþým koþullarý deðiþir.

Ýþte bu temel referansý ortaya koyma þekillerinden birisi totemi organizasyondu. Bu süreç zamanla ön ittifaklý düzenleme dönüþtü. Ön ittifaklý organizasyonlar da özel mülkiyetçi köleci organizasyonlara dönüþmüþtü. Ýnsanlarýn temel gereksinmesi olan temel referanslarý deðiþmemiþti. Ama üretim þekli, üretim gücü sahipliði, organizasyon ve paylaþým biçimi deðiþmiþti.

Genel kesim temel referans düzlemini ister istemez biliyor, görüyor ama olup bitenle iliþkileyemiyordu. Çok büyük kesim iliþkileyemediði þeyleri, kendisine anlatýlanlar gibi mana ediniyordu. Ýþte kiþilerin elinde kalan hep bu mana, olacaktý.

Ýttifaklar nesnel süreçleri az çok yasalara ve ittifak ahdine baðlamakla; süreci somut durumu belli bir ölçü referansýna göre yürütüyordu. Bu baþlangýç zamaný içinde somut nedene oturmayan; kendi orjinli totemi duyuþlu uyumsuzluklarý bu totemi sosyal özneli anlayýþlar yüzünden patlak veriyordu.

Bu uyumsuzluklarý karþýsýnda kiþiler, ittifaký zorunluluklarý da göz önüne almakla, her öznel ittifak sorununu, haklý ve doðru oluþla imaný göz önüne alan çýkarýmlara göre çözüyorlardý. Bu nedenle ittifaký imanýn içine soyut olan öznellik daha çok katýlýyordu. Bu nedenle ister istemez uyumsuz oluþlarýn çözümünde ittifaký imana referans oluþla baþvurmak, sosyal öznenin davranýþ þekli de olmuþtu.

Toplumsal ittifak hýzla deðiþip geliþirken, sosyal özneli mantýk çok yavaþ ilerliyordu. Ve yavaþlýktan ötürü geriden geliþle yavaþ deðiþip geliþiyordu. Bu nedenle göz önüne alýp çýkarým yaptýðý þeyler, ortadan kalkýyordu. Ama çýkarýmlarý elinde kalýyordu.

Kendisine anlam olan nesnelliðin ortadan kalkmasýyla elinde kalan çýkarýmlar, hiç bir þeye dayalý olmayan boþ boþuna çýkarýmlar gibi ortada durup duruyorlardý. Bu kiþilerin fantastik çýkarým yapabilmeleri için bir yansýmanýn da adýmý olacaktý. Deðiþeni anlamak; sürekli oluþun emek sarfý olmakla, zordu. Deðiþmeyen, bilinen ve uygulanan olmakla kararlý ve istikrarlý bir süreç olmanýn görüntüsünü veriyordu. Ýþte elde kalan gelenek buydu.

Özel mülkiyetçi köleci sistem, ön ittifakýn önce somut andý sonra da soyut andý olan imaný; köleci ittifaklarýn andý olan imana dönüþtürmüþtü. Köleci mülkiyet sadece somut gereklilikten çok kiþisi bencilliðin güdendi olduðu kotarýcýlarýnýn kafa yorduðu bir düzendi. Genel süreç ve köleci süreç hýzlý geliþen bir üretim ve paylaþým þekli içindeydi. Bu durum, durumun farkýnda olmayan kiþilerin bir türlü akýl erdiremediði süreç oluyordu.

Kiþiler aklýnýn ermediði süreç, giderek; kiþilerin aklýnýn erdiði, soyut öznel anlamalý rahmani bir mana anlayýþýn, süreci yapýlacaktý. Böylece aklý ermezlerce ortaya konan þeytani isyan direnci, kýrýlacaktý! Neydi bu rahmani öðreti? Mal, mülk El'indi. El mülkünü istediðine istediði gibi daðýtmýþtý. Köleci iman da buna baðlýlýk ve kayýtsýz þartsýz teslim oluþtu.

Yeni olan köleci ittifakýn köleci baðlýlýk yemini bu düstura ve bu düsturun tüm açýlým çýkarsamalarýna uymaktý. Bu da El'e teslim olmaktý. "De ki" diyordu; "biz teslim olanlardanýz" Bu yetmiyordu. "Biz teslim olanlarýn ilkiyiz" demeyi erdem ve iman ölçütü olmakla öðretiyorlardý. Rahmani olaný, önceki meþrutluðu referans almakla karþý çýkan, þeytani oluþlara, güya böyle üstün kýlýyordular!