Havada kaðýz klyoklar fýrlanýrdý. Xýþýltýsý, qoltuða girmeyi, sineye sýxýlmaðý, dolub-boþalmaðý vardý: bükülüb qýrýþmaðý vardý, vardý, vardý. Dik dururdu, dik! Qucaqda da dik dururdu... Çekildiler. Salafanlar geldi: reklamlý üzünü matax kimi tutub-gezdiler. O biri yanýnda lezzetli baldýrlar gedirdi: görünüb-gizlenirdiler. Gizlenpaçýydý, görünür-itirdiler, görünür, itirdiler...
Salafanlar da zibilliye düþdü: küleklerin aðzýna girib palçýða qarýþdýlar. Sonra da kirin içinden - maþýn tekerinin ve adam tapdaðýnýn altýndan pýrtlayýb tezeden boylanmaða baþladýlar...

Gece tablosu

Bir toz burulðaný vayaða kimi gece qaranlýðýnda qabaðýma çýxdý. Külekler výyýldadýðý, yaðýþlar gözlendiyi tozlu yolda, maþýnýn penceresi önünde göründü ve itdi. Yerden buruxlanýb göye qaçýrdý: maþýn iþýðýndan yan keçe bilmedi... Bu, qaçmaq deyildi, bir gece eseriydi: qorxusundan özünü maþýnýn qabaq þüþesine çýrpan qadýn bedeniydi, toz burulðaný cildinde ütüb-keçirdi. Bu, gizlince, xeber-etersiz kiminse yanýna qaçan bir qadýnýn ruhuydu. Ne toz, ne mýðmýða yýðnaðý deyildi. Men onu küçede, gece iþýðýnda qaçan görürdüm. Onun qaçmaðý da gözeliydi. Xeyaneti de...
Ýþýqdan qaçýrdý. Mene göre yox, menzil baþýna çatmaðýna göre telesirdi. Menden utanmaðý maþýnýmýn iþýðýndaca eriyib getdi. Bes men kimin yanýna gedirdim, hardan gelirdim? Men axý hansýsa qadýnýn yanýndan gelirdim, ya ki hansýsa qadýnýn yanýna qaçýrdým...
Keçmiþ ola, bu toz yýðnaðýnýn rengi mene heç vaxt görünmediyi qeder gözel görünmüþdü. Amma o ruh burulðaný ve o xeyanet qabaðýma bir de çýxsa, hemin geceki qeder füsunkar görünmeyecek...

Tonqal kiþileri

1.

Yer tapdýlar! Axýr çerþenbe gecesi ürpedici sesler veren oyuncaq partlayýcýlar zibilxananýn etrafýnda gizledildi; indi "bomba þeyler"in canýna üþütme salmaq zamaný geldi. Sabah gece partapart olacaq! Seher açýldý! Zibilxananýn üstünde göyqurþaðý doðanda bir-birlerini dümelediler, hazýrlýq iþlerine giriþdiler: partlayýcýlar nem tutsa heç ne! Sevindiler, besdi! Sergiye çaðýrdýlar! Varlý bir qadýn qaçqýn düþergesinin anbarýnda uþaq resmlerinin sergisine pul buraxmýþdý. Qýrmýzý inomarkada geldi, zor þeydi! Yeridikce Güne parýltý veren etrengli kalqotqasý, uzun ayaqlarý, az qala qarnýnýn altýna çatacaq qýp-qýsa tumaný vardý... Qaçýb þapanaq çalanlara qoþuldular; divarda tank, avtomat, raketle dolu resmler asýlmaða baþladý. Kim istese að kaðýz, reng verirdiler, çek! Birisi guya müharibe çekmiþdi: þekerbura, yanýnda þam ve göbelek. Ona o qeder güldüler...
Besdi. Axþam düþür!

2.

Axýr çerþenbede teker yandý, üstüne nöyüt atdýlar; böyüklerden ne bir kimse atlanýrdý, ne bir kimse sevinirdi. Sifetler dalðýn, düþünceli ve çaþqýnýydý. Elebil qýzýnmaða yýðýþmýþdýlar, bir ayaqlarý qýraðaydý. Alov dillerinin haracan qalxacaðý maraqlýydý. Ele özleriydi dingildeyen, qýraqdaký dalðýn atalar odun köküne zillenmiþdiler - çene vururdularsa da, fikirleri odun kökündeydi. Söndükce hamý çekilib gedirdi, cehenneme getsinler! Köz qalmayacaq, indi külün altýndan tekerin nazik, qara simleri pýrtlayýb çýxacaq! 3. Yeke Kiþiler binanýn tinlerinde, podyezdin qaranlýðýnda kölge kimi itirdiler. Qarýþqa kimi çekilirdiler. Ýndi gedib neyneyecekler, arvadlarýynan yatacaqlar, onlarýn yumrularýný sýxacaqlar? Bir arvadýn yumrusunu ne qeder sýxmað olar? Elebil yumru sýxmaða getmekdense, qara penceklerine, gödekçelerine bürünüb gizlenmeye qaçýrdýlar. Yorðanlarýný baþlarýna atýb qaranlýða dürtülmek isteyirdiler. Ele bil yorðanlarý baþlarýnda gelmiþdiler, isti yataqlarýna qayýdýrdýlar. Onda da kef olacaq, partapart baþladýqca kayf tutulacaq!

Güneþe doðru

1.

Bu sabahýn da izi baþladý. Güneþ çox qoluuzun varlýqdý. Bu qeder iþden týncýxmýr: rengi can veren konfet kaðýzlarýný, guya hansýsa gücün itelemeyinden yox, sadece öz keyfine diyirlenen ve milçekler kimi výzýldayýb keçen kirli maþýn disklerini, asfaltda týncýxan oyuncaqlarý, salafanlarý da iþýqlandýrýr... Bu onun iþidi de, o da iþe gelib, astaca arabasýndan düþür, uzun ayaqlarý, uzun qollarý, qýsa tumaný var, bu iþi görmek onun azarýdý. Onun pula ehtiyacý yoxdu, gelir-gedir ve herden de tenbelce yatdýðý günlerin evezinde daha çox iþ görüb, daha derinlere el uzatmaq isteyir. Güneþ üreyiyumþaq milyonçu balasýdý...

2.

Ýþe, Koridora, ordan axýracan uzun bir yol qaçmalý, týncýxmaðý gelende saða, saðda da koridorabenzer uzun dar otaða, bir de saða. Orda bilgisayarlarýn kar qulaða sýzmayacaq xýsýnca sesi elebil qarýþqa sürüsüdü gedir. Bilgisayarlar haçansa daraþacaqlar ber-bedene! Yox, bura girme! Girdin. Burdakýlar baþlarýný qaldýrdýlar, baxdýlar, salam verdiler, vessalam. Onlarýn yerine olsaydý salam vermezdi, salam özü illerden qalan kül iyi verir. Salam boþluq elameti olanda-olur. Sola keçir, kül dolu mis mecmahýlar düzülüb. Her mecmahýnýn arxasýnda Yaz Güneþinin ultrabenövþeyisi düz pencerenin dibinden qalxan üzbeüz divarýn yuxarýlarýndan süzülüb gelir. Qoruyucu gözlükler taxýlýb.
- He, üfürün, sen de, he, ne durmusan, elebil heç kompüterçi deyilsen, he, üfür, o divardan bayýra qapý açýlýnca külden üfür...

mart 1998