Ben ölümden korkmam
Bunlardan mý çekineceðim?
Ben kimseye baþ eðmem
Bunlara mý diz çökeceðim?
Ben Engizek Savaþkaný
Ben Anadolu Kartalýyým!

Issýz dað baþlarýnda
Ben ölümlerden döndüm
Yaralandým, tarandým
Günlerce ve gecelerce
Damla su deðmedi elimize.

Çoluk çocuðumuzdan
Sevdiklerimizden uzakta
Hastalandýk, bitlendik
Patlayan mayýnlardan saðýr olduk
Kollarýmýz, bacaklarýmýz koptu.

Yýllarca savaþtýðýmýz düþmanlar
Güle oynaya ülkeme girdiler.
Ellerini kollarýný sallayarak
Gezip tozuyorlar aymazca.
Biz hastane köþelerinde
Mahkeme koridorlarýnda
Hapislerde çürürken, ölürken...

Onlarý kollayanlar davetten davete koþarken
Bizim gün doðmadan evlerimiz basýldý.
Onlarý koruyanlar görkemli düðünler yaparken
Bizim boynumuza yafta asýlýp resmimiz çekildi.
Onlar servetlerine servet katarken
Bizim parmak izlerimiz alýndý.

Sorgulamalar saatlerce, günlerce sürdü.
Bizi sorgulayan gözlerdeki nefreti gördük
Yabancý bir ordunun tutsak askerleri gibi kahrolduk !
Bunlarý düþman yapsa o kadar elem vermezdi...

Ýþte çýð gibi inerken sessizlik
Bakarsýn isyana dönüþür o kan
Arlanmazlarýn da bir son aný
Utanmazlarý da bir son saati,
Son dakikasý gelir elbet bir gün.

Ýþitin dönekler, titreyin sýrtlanlar
Ar damarý bile olmayan açgözlü adamlar
Keyifle tepiþerek kucaklaþmanýz boþuna
Çünkü ölmüþ de olsam kalkýp tez geleceðim
Çakal yüzlerinize son kez tüküreceðim!

O gün, o çok korktuklarý halkýn eli
Yapýþtýðýnda yakalarýna güçle
Can verirler tek bir orak darbesinde
Tiksinerek yutar toprak leþlerini.

O zaman al sancaklar þanlý ellerde
Kahramanlar yürüyecek þehitlerle
Gözlerden akan tüm yaþlar silinecek
Aðýtlar dinecek büyük þenliklerle !

Yeniden pekiþecek Kutlu Türk Yurdu
Yeniden dirilecek Atalar Ülkesi
Anavatan üstünde sonsuza dek
Ozanlar ve aþýklarýn þarkýlarýyla
Barýþ, sevgi ve özgürlük yaþayacak !